Κυριακή 30 Μαρτίου 2014
«ΚΛΙΜΑΞ»Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου : οι 30 ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΩΣΗ
Η «Κλιμαξ» (κλίμακα, σκάλα) τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, «Λόγος
Ἀσκητικός, ἐπονομαζόμενος Πλάκες Πνευματικαί», καταγράφει τήν πορεία τοῦ
ἀνθρώπου πρός τή θέωση ὡς ἀνάβαση σέ μιά σκάλα πρός τόν οὐρανό. Τό ἔργο
διαιρεῖται σέ τριάντα κεφάλαια, τά ὁποῖα ὡσάν βαθμίδες κλίμακος,
ἀναβιβάζουν ὅσους τά ἀκολουθοῦν ἀπό τά χαμηλότερα στά ὑψηλότερα, ἀπό τά
πρῶτα στάδια στά τελειότερα τῆς πνευματικῆς ζωῆς· συνιστᾶ μιά
«οὐρανοδρόνο κλίμακα», ἕναν πολύτιμο ὁδηγό – ἐγχειρίδιο ὄχι μόνο γιά
μοναχούς, ἀλλά γιά ὅλους τούς πιστούς κάθε εποχῆς.
Τό ἔργο συνέγραψε ὁ ὅσιος Ἰωάννης, ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ, κατά παραγγελία τοῦ ὁσίου Ἰωάννου, ἡγουμένου τῆς Ραϊθοῦ.
Τό ἔργο συνέγραψε ὁ ὅσιος Ἰωάννης, ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ, κατά παραγγελία τοῦ ὁσίου Ἰωάννου, ἡγουμένου τῆς Ραϊθοῦ.
Τρίτη 25 Μαρτίου 2014
Κυριακή 23 Μαρτίου 2014
Κυριακή 16 Μαρτίου 2014
Την Β΄Κυριακή των Νηστειών η εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος. Δεν γνωρίζουμε το χρόνο και τον τόπο της γέννησής του. . Ξέρουμε όμως, ότι κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα μ.Χ. ήταν στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινούπολης, απ' οπού και αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος χάρη ησυχότερης ζωής, και αφιερώθηκε στην ηθική του τελειοποίηση και σε διάφορες μελέτες.
Το 1335 μ.Χ. με τους δύο αποδεικτικούς λόγους του «Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος», ήλθε σε σύγκρουση με τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό, ο οποίος δίδασκε πως ο άνθρωπος δεν
Κυριακή Β΄ Νηστειών : Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο μεγάλος αυτός φωστήρας της Εκκλησίας (ποιημα) Του Πρεσβυτέρου π. Παναγιώτη Γκέζου
Η σπουδαιότερη μορφή στην ιστορία δεν είναι φυσικά άλλη
από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Μας επισκέφτηκε εξ ύψους, για να μας αποκαλύψει
την αλήθεια του Τριαδικού Θεού,
τη θεότητά Του, τον τρόπο της σωτηρίας μας
και τη ψυχική και σωματική θεραπεία μας.
Όποιος αγαπά αληθινά πάντα βρίσκει τρόπους
να πετύχει τον υψηλό σκοπό του.
Η Εκκλησία,
που είναι η συνέχεια του Ιησού πάνω στη γη, έχει την εξουσία
να συγχωρεί αμαρτίες και να θεραπεύει
«κάθε νόσο και κάθε ασθένεια».
Κυριακή 9 Μαρτίου 2014
Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).
Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία.
Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές.
Σάββατο 8 Μαρτίου 2014
ΓΙΑΤΙ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ;
Η ντροπή στην Εξομολόγηση έρχεται από τον σατανά πού παρακολουθεί άγρυπνος τί θα κάνουμε...
Ντρέπεσαι λοιπόν και κοκκινίζεις να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου; Αλλά και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι, ούτε και τότε θα έπρεπε να ντρέπεσαι διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις, και όχι το να ομολογείς τις αμαρτίες σου...
Γνωρίζω και εγώ ότι δεν ανέχεται η συνείδηση την ενθύμηση των αμαρτιών μας. Διότι αν θυμηθούμε μόνον τις αμαρτίες μας η ψυχή μας αναπηδά όπως ακριβώς αναπηδά κάποιο αδάμαστο και δύστροπο πουλάρι.
Όμως συγκράτησε, χαλιναγώγησε, χάιδευσε τη ψυχή με το χέρι, κάνε τη ήμερη, πείσε την, ότι αν δεν εξομολογηθεί τώρα στον ιερέα, θα αναγκαστεί να εξομολογηθεί εκεί όπου είναι περισσότερη η τιμωρία, όπου είναι μεγαλύτερος ο παραδειγματισμός.
Εδώ το δικαστήριο είναι χωρίς μάρτυρα και δικαστής του εαυτού σου είσαι συ ο οποίος αμάρτησες· εκεί όμως θα παρευρίσκεται όλο το πλήθος της οικουμένης αν δεν προλάβουμε να τα σβήσουμε εδώ.
Ντρέπεσαι να ομολογήσεις τα αμαρτήματα; Να ντρέπεσαι τότε και να τα διαπράτεις!
Ντρέπεσαι λοιπόν και κοκκινίζεις να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου; Αλλά και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι, ούτε και τότε θα έπρεπε να ντρέπεσαι διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις, και όχι το να ομολογείς τις αμαρτίες σου...
Γνωρίζω και εγώ ότι δεν ανέχεται η συνείδηση την ενθύμηση των αμαρτιών μας. Διότι αν θυμηθούμε μόνον τις αμαρτίες μας η ψυχή μας αναπηδά όπως ακριβώς αναπηδά κάποιο αδάμαστο και δύστροπο πουλάρι.
Όμως συγκράτησε, χαλιναγώγησε, χάιδευσε τη ψυχή με το χέρι, κάνε τη ήμερη, πείσε την, ότι αν δεν εξομολογηθεί τώρα στον ιερέα, θα αναγκαστεί να εξομολογηθεί εκεί όπου είναι περισσότερη η τιμωρία, όπου είναι μεγαλύτερος ο παραδειγματισμός.
Εδώ το δικαστήριο είναι χωρίς μάρτυρα και δικαστής του εαυτού σου είσαι συ ο οποίος αμάρτησες· εκεί όμως θα παρευρίσκεται όλο το πλήθος της οικουμένης αν δεν προλάβουμε να τα σβήσουμε εδώ.
Ντρέπεσαι να ομολογήσεις τα αμαρτήματα; Να ντρέπεσαι τότε και να τα διαπράτεις!
ΝΗΣΤΕΥΕ, ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΕΤΡΕΦΑΝ ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ( iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr )
Σε μια κωμόπολη ζούσε κάποιος που τόσο πολύ νήστευε, ώστε όλοι να τον διαφημίζουν σαν μεγάλο νηστευτή.
Η φήμη του έφθασε και στον αββά Ζήνωνα. Τότε ο αββάς τον κάλεσε κοντά
του. Εκείνος ήρθε. Χαιρετήθηκαν και κάθισαν. Ο αββάς άρχισε το εργόχειρό
του και η ώρα περνούσε σε απόλυτη σιωπή.
Ο νηστευτής, μη μπορώντας να μιλήσει, άρχισε να στενοχωρείται και ν' αδημονεί. Στο τέλος δεν άντεξε και είπε:
- Ευχήσου για μένα, αββά, γιατί θέλω να φύγω.
- Γιατί; τον ρώτησε εκείνος.
- Νιώθω σφίξιμο στην καρδιά μου και δεν ξέρω τι συμβαίνει. Στον κόσμο νηστεύω μέχρι το βράδυ και δεν νιώθω καμιά δυσκολία. Εδώ στην έρημο δεν αντέχω.
- Στον κόσμο, του απαντά ο αββάς, από τα αυτιά σου τρέφεσαι. Σε τρέφουν οι έπαινοι των ανθρώπων. Πήγαινε λοιπόν και, όπως οι άλλοι, να κάνεις κάθε μέρα ενάτη (δηλ. να γευματίζεις μια φορά στις τρεις το απόγευμα).
Ο νηστευτής, μη μπορώντας να μιλήσει, άρχισε να στενοχωρείται και ν' αδημονεί. Στο τέλος δεν άντεξε και είπε:
- Ευχήσου για μένα, αββά, γιατί θέλω να φύγω.
- Γιατί; τον ρώτησε εκείνος.
- Νιώθω σφίξιμο στην καρδιά μου και δεν ξέρω τι συμβαίνει. Στον κόσμο νηστεύω μέχρι το βράδυ και δεν νιώθω καμιά δυσκολία. Εδώ στην έρημο δεν αντέχω.
- Στον κόσμο, του απαντά ο αββάς, από τα αυτιά σου τρέφεσαι. Σε τρέφουν οι έπαινοι των ανθρώπων. Πήγαινε λοιπόν και, όπως οι άλλοι, να κάνεις κάθε μέρα ενάτη (δηλ. να γευματίζεις μια φορά στις τρεις το απόγευμα).
ΓΙΑΤΙ ΕΛΙΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΛΑΔΙ; ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΕΑΣ;
«Τώρα πού μπήκαμε στήν περίοδο τής νηστείας έχω, μαζί μέ άλλους, δύο απορίες. Η πρώτη έχει σχέση μέ τήν εβδομάδα τής Τυροφάγου: Γιατί επιτρέπεται το γάλα καί τά γαλακτοκομικά προϊόντα καί δέν επιτρέπεται τό κρέας; Απαγορεύονται τά κοτόπουλα καί επιτρέπονται τά αυγά.
Η δεύτερη. Γιατί στόν καιρό τής Μ. Τεσσαρακοστής δεν τρώμε ψάρια καί
τρώμε τα «θαλασσινά» καί τό χαβιάρι ή μερικές φορές τρώμε ελιές καί όχι
λάδι;»
Εύστοχη απάντηση καί στά δύο ερωτήματα έχει δώσει ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, μεγάλος διδάσκαλος της Εκκλησίας. Γράφει σ’ ένα γιατρό:
«Κατηγορείς τόν φίλο σου επειδή τήν εβδομάδα τής Τυρινής τρώγει αυγά δέν τρώγει όμως τήν κότταν πού γεννά τά αυγά... Αλλά ποία σύγκρισις ημπορεί νά γίνη μεταξύ τού αυγού, πού δέν είναι ζώον καί τής κόττας, πού είναι ζώον; Τό αυγό είναι πολύ κατώτερον από τήν όρνιθα. Καί ως απόδειξιν επικαλούμαι τήν δικήν σας γνώμην, δηλαδή τήν γνώμη τών ιατρών. Εις όσους είναι άρρωστοι καί αρχίζουν νά εισέρχωνται εις το στάδιον τής αναρρώσεως ορίζετε ως τροφήν τά μικρά καί τρυφερά κοττόπουλα καί όχι μίαν μεστωμένην όρνιθα. Διά ποίον λόγον τό κάμνετε αυτό; Διότι, λέγετε, τό παχύ καί λιπαρόν φαγητόν θα βλάψη αυτόν πού τώρα αρχίζει νά συνέρχεται από τήν ασθένειάν του, επειδή ο στόμαχός του δέν έχει ακόμη τήν δύναμιν να δεχθή καί νά χωνεύση βαρείας τροφάς. Αφού λοιπόν υπάρχει διαφορά μεταξύ μικρού κοττόπουλου καί μεγάλης κόττας καί τό κοττόπουλον είναι ως τροφή πολύ κατώτερον εις δύναμιν από τήν κότταν καί ουδείς ιατρός είπε ποτέ ότι αυγό, κοττόπουλον, κόττα είναι ομοία τροφή καί εξ ίσου κατάλληλος διά τούς ασθενείς, δέν είναι φανερόν ότι ανοήτως μάς κατηγορούν διατί τρώγομεν αυγά καί όχι όρνιθας;... Μάς κατηγορούν ακόμη διατί τρώγομεν ελαίας, όχι όμως καί έλαιον, ενώ μέσα εις τά ελαίας υπάρχει έλαιον. Αλλά καί μέσα εις τά σταφύλια υπάρχει οίνος. Όσα όμως σταφύλια άν φάγωμεν δέν πρόκειται νά μεθύσωμεν` τό πολύ πολύ νά βαρυστομαχιάσωμεν...».
Άλλωστε οι ελιές αποτελούν ξηροφαγία. Τρώγονται, δηλαδή ως καρπός με ψωμί καί ξηρούς καρπούς σέ καιρό αυστηρής νηστείας, ενώ τό λάδι αφορά στά φαγητά – πολυάριθμα καί νοστιμώτατα – πού παρασκευάζονται μέ τό λάδι. Γιά τά πανάκριβα θαλασσινά καί τό χαβιάρι δέν θά μπορούσε κανείς νά κάνη λόγο. Αποτελούν παρωδία νηστείας.
Εύστοχη απάντηση καί στά δύο ερωτήματα έχει δώσει ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, μεγάλος διδάσκαλος της Εκκλησίας. Γράφει σ’ ένα γιατρό:
«Κατηγορείς τόν φίλο σου επειδή τήν εβδομάδα τής Τυρινής τρώγει αυγά δέν τρώγει όμως τήν κότταν πού γεννά τά αυγά... Αλλά ποία σύγκρισις ημπορεί νά γίνη μεταξύ τού αυγού, πού δέν είναι ζώον καί τής κόττας, πού είναι ζώον; Τό αυγό είναι πολύ κατώτερον από τήν όρνιθα. Καί ως απόδειξιν επικαλούμαι τήν δικήν σας γνώμην, δηλαδή τήν γνώμη τών ιατρών. Εις όσους είναι άρρωστοι καί αρχίζουν νά εισέρχωνται εις το στάδιον τής αναρρώσεως ορίζετε ως τροφήν τά μικρά καί τρυφερά κοττόπουλα καί όχι μίαν μεστωμένην όρνιθα. Διά ποίον λόγον τό κάμνετε αυτό; Διότι, λέγετε, τό παχύ καί λιπαρόν φαγητόν θα βλάψη αυτόν πού τώρα αρχίζει νά συνέρχεται από τήν ασθένειάν του, επειδή ο στόμαχός του δέν έχει ακόμη τήν δύναμιν να δεχθή καί νά χωνεύση βαρείας τροφάς. Αφού λοιπόν υπάρχει διαφορά μεταξύ μικρού κοττόπουλου καί μεγάλης κόττας καί τό κοττόπουλον είναι ως τροφή πολύ κατώτερον εις δύναμιν από τήν κότταν καί ουδείς ιατρός είπε ποτέ ότι αυγό, κοττόπουλον, κόττα είναι ομοία τροφή καί εξ ίσου κατάλληλος διά τούς ασθενείς, δέν είναι φανερόν ότι ανοήτως μάς κατηγορούν διατί τρώγομεν αυγά καί όχι όρνιθας;... Μάς κατηγορούν ακόμη διατί τρώγομεν ελαίας, όχι όμως καί έλαιον, ενώ μέσα εις τά ελαίας υπάρχει έλαιον. Αλλά καί μέσα εις τά σταφύλια υπάρχει οίνος. Όσα όμως σταφύλια άν φάγωμεν δέν πρόκειται νά μεθύσωμεν` τό πολύ πολύ νά βαρυστομαχιάσωμεν...».
Άλλωστε οι ελιές αποτελούν ξηροφαγία. Τρώγονται, δηλαδή ως καρπός με ψωμί καί ξηρούς καρπούς σέ καιρό αυστηρής νηστείας, ενώ τό λάδι αφορά στά φαγητά – πολυάριθμα καί νοστιμώτατα – πού παρασκευάζονται μέ τό λάδι. Γιά τά πανάκριβα θαλασσινά καί τό χαβιάρι δέν θά μπορούσε κανείς νά κάνη λόγο. Αποτελούν παρωδία νηστείας.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: «Η ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ ΝΗΨΗ ΓΕΝΝΑ ΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ»
Ολόκληρη η Αγία Γραφή, Παλαιά και
Καινή Διαθήκη, διατάζει για την προσοχή και τη φυλακή της καρδιάς. Στην
ανθρώπινη αδιαφορία αναφερόμενος ο Δαυίδ λέγει:
«Υιοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι» (Ψαλμ. δ',2) και πάλι: «Η καρδία αυτών ματαία» (Ψαλμ ε', 9). Και για τους ματαιόφρονες λέγει: «Είπε γαρ εν τη καρδία αυτού, ου μη σαλευθώ» (Ψαλμ. θ',27).
Είμαστε φιλόθεοι αδελφοί μου, δεκτικοί προσβολής λογισμών, και αρετής και κακίας. Δεσπότης και κύριος των αποφάσεων και των παθών είναι ο ευσεβής και φιλόθεος λογισμός. Σκοπός και προορισμός μας είναι η διάκριση των προσβολών και εικόνων που διακινούν τους λογισμούς μας. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίζουμε σε τι αποβλέπουν και κατά που κινούν πρώτα τη σκέψη μας.
Μετά, ελέγχουμε αν ερεθίζουν τα πάθη ή αντίθετα ωθούν στη δικαιοσύνη και τις αρετές. Το «πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν»(Παρ. δ', 23) αυτό το νόημα έχει. Και η ιερώτατη νήψη, που είναι σχεδόν το επάγγελμα των μοναχών, αυτήν την εργασία μόνιμα εκτελεί. Και η προσεκτική νήψη γεννά τη διάκριση, που είναι ο πνευματικός οφθαλμός.
«Υιοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι» (Ψαλμ. δ',2) και πάλι: «Η καρδία αυτών ματαία» (Ψαλμ ε', 9). Και για τους ματαιόφρονες λέγει: «Είπε γαρ εν τη καρδία αυτού, ου μη σαλευθώ» (Ψαλμ. θ',27).
Είμαστε φιλόθεοι αδελφοί μου, δεκτικοί προσβολής λογισμών, και αρετής και κακίας. Δεσπότης και κύριος των αποφάσεων και των παθών είναι ο ευσεβής και φιλόθεος λογισμός. Σκοπός και προορισμός μας είναι η διάκριση των προσβολών και εικόνων που διακινούν τους λογισμούς μας. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίζουμε σε τι αποβλέπουν και κατά που κινούν πρώτα τη σκέψη μας.
Μετά, ελέγχουμε αν ερεθίζουν τα πάθη ή αντίθετα ωθούν στη δικαιοσύνη και τις αρετές. Το «πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν»(Παρ. δ', 23) αυτό το νόημα έχει. Και η ιερώτατη νήψη, που είναι σχεδόν το επάγγελμα των μοναχών, αυτήν την εργασία μόνιμα εκτελεί. Και η προσεκτική νήψη γεννά τη διάκριση, που είναι ο πνευματικός οφθαλμός.
Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Δεν είναι ολίγες οί φορές, πού ό
άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος έχει εκθειάσει την νηστεία καί τους καρπούς
της στους μελιρρύτους λόγους του.
Ή νηστεία κατά τον Άγιο,«ταπεινώνει το σώμα καί χαλιναγωγεί τα σκιρτήματα της σαρκός, καθίστα την ψυχή πιο καθαρή, της δίνει φτερά, την ανεβάζει ψηλά καί την κάνει ανάλαφρη» (P.G.53,83).
Σέ άλλο του λόγο πάλι λέγει: «Εάν ή νηστεία ήταν αναγκαία στον παράδεισο, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία έξω από αυτόν. Εάν το φάρμακο είναι χρήσιμο πρίν από την πληγή, πολύ περισσότερο μετά από την πληγή. Εάν το όπλο μας ήταν χρήσιμο πρίν ξεσηκωθούν σε πόλεμο οι έπιθυμίες μας, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία ή βοήθεια της νηστείας μετά την τόσο μεγάλη μάχη των επιθυμιών, πού προέρχονται από τους δαίμονες.
Εάν ό Αδάμ άκουγε την φωνή τον Θεού περί του απαγορευμένου καρπού, δεν θα άκουγε την δεύτερη πού έλεγε: «Γη εί καί εις γήν άπελεύση». Επειδή όμως παρήκουσε σ' αυτήν, γι' αυτό επήλθε ό θάνατος, οι φροντίδες, οι πόνοι, οι λύπες καί ζωή χειρότερη από κάθε θάνατο. Γι' αυτό άγκάνθια καί τρίβολοι, γι' αυτό πόνοι καί ώδίνες καί βίος έπίμοχθος. Είδες, πώς ό Θεός αγανακτεί, όταν περιφρονείται ή νηστεία; Μάθε καί πόσο χαίρεται, όταν αυτή τιμάται» (Ρ.G.49, 307-308).
Ή νηστεία κατά τον Άγιο,«ταπεινώνει το σώμα καί χαλιναγωγεί τα σκιρτήματα της σαρκός, καθίστα την ψυχή πιο καθαρή, της δίνει φτερά, την ανεβάζει ψηλά καί την κάνει ανάλαφρη» (P.G.53,83).
Σέ άλλο του λόγο πάλι λέγει: «Εάν ή νηστεία ήταν αναγκαία στον παράδεισο, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία έξω από αυτόν. Εάν το φάρμακο είναι χρήσιμο πρίν από την πληγή, πολύ περισσότερο μετά από την πληγή. Εάν το όπλο μας ήταν χρήσιμο πρίν ξεσηκωθούν σε πόλεμο οι έπιθυμίες μας, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία ή βοήθεια της νηστείας μετά την τόσο μεγάλη μάχη των επιθυμιών, πού προέρχονται από τους δαίμονες.
Εάν ό Αδάμ άκουγε την φωνή τον Θεού περί του απαγορευμένου καρπού, δεν θα άκουγε την δεύτερη πού έλεγε: «Γη εί καί εις γήν άπελεύση». Επειδή όμως παρήκουσε σ' αυτήν, γι' αυτό επήλθε ό θάνατος, οι φροντίδες, οι πόνοι, οι λύπες καί ζωή χειρότερη από κάθε θάνατο. Γι' αυτό άγκάνθια καί τρίβολοι, γι' αυτό πόνοι καί ώδίνες καί βίος έπίμοχθος. Είδες, πώς ό Θεός αγανακτεί, όταν περιφρονείται ή νηστεία; Μάθε καί πόσο χαίρεται, όταν αυτή τιμάται» (Ρ.G.49, 307-308).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)