ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΝΗΡ Ο ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΕΝΤΟΛΑΙΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΗΣΕΙ ΣΦΟΔΡΑ
Marquee by Copy Paste

Σελίδες

Τετάρτη 8 Μαΐου 2019

Η ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΣΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ, 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια τελέστηκε και φέτος η εορτή του Πάσχα και των Ιερών ακολουθιών στον λαμπρό Ναό της Μεταμορφώσεως Σωτήρος στον Πόρο της Κεφαλλονιάς, ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αρχ. Π. Νεκτάριος Καβίδας και οι ευλαβείς ενορίτες έμειναν και φέτος μέχρι τις πρωινές ώρες κοντά στον εσταυρωμένο, με κατανυκτικές ιερές ψαλμωδίες και ψαλτοτραγουδα, σε μια πολύ ιδιαίτερη κατανυκτική και λαμπερή και ιεροπρεπή βραδιά μετά την ακολουθία των Θείων Παθών, το βράδυ της Μ. Πέμπτης, όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο.  


Η δύναμη της Ανάστασης

            Το κήρυγμα του Παύλου, λοιπόν, σύμφωνα με τη δική του δήλωση μπορεί να συνοψισθεί στο γεγονός του Σταυρού (Α΄ Κορ 1,18· 1,23· 2,2). Στη σκέψη όμως του αποστόλου ο Σταυρός συνδέεται άρρηκτα με το γεγονός της Ανάστασης. Για την ακρίβεια η Ανάσταση είναι εκείνη που δίνει νόημα στον Σταυρό και τον μεταμορφώνει σε δύναμη από κατάρα και ταπείνωση. Σε αυτήν αναφέρεται πάνω από 60 φορές στις επιστολές του. Η Ανάσταση όπως κι ο Σταυρός δεν είναι ιδέες και σύμβολα στη διδασκαλία του αποστόλου Παύλου αλλά ιστορικά γεγονότα, των οποίων όμως η σημασία εκτείνεται πέρα από την ιστορική παρουσία του Ιησού και τα οποία συνδέονται άμεσα με τη σωτηρία: «Ο Ιησούς παραδόθηκε στο θάνατο για τις ανομίες μας και αναστήθηκε για τη σωτηρία μας» (Ρωμ 4,25). Επιπλέον αποτελούν την καρδιά της χριστιανικής πίστης και ζωής. Η ανάσταση δε δηλώνει μόνο τη νίκη του Χριστού επί του θανάτου και της αμαρτίας, αλλά έχει εφαρμογή και επιπτώσεις στη ζωή των πιστών (Ρωμ 6,13: «να προσφέρετε τον εαυτό σας στον Θεό, όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που πέθαναν κι αναστήθηκαν για μια νέα ζωή»). Η ανάσταση αποτελεί την εγγύηση για την ζωή και την ανάσταση των πιστών και προσδίδει μία εσχατολογική προοπτική στην ζωή των πιστών μέσα στο χρόνο (Ρωμ 8,11: «Κι αν κατοικεί στο είναι σας το Πνεύμα του Θεού που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, αυτός που ανέστησε τον Χριστό από τους νεκρούς θα δώσει και στα θνητά σας σώματα ζωή με το Πνεύμα του, που ζει μέσα σας»). Χωρίς την ανάσταση η ανθρώπινη πίστη χάνει το περιεχόμενό της και η ζωή του ανθρώπου στερείται κάθε ελπίδας («αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός έχει αναστηθεί. Κι αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε το κήρυγμά μας είναι χωρίς νόημα, το ίδιο και η πίστη σας», Α΄ Κορ 15,13-14).
Η Ανάσταση λαμβάνει χώρα μέσα στην ιστορία κι αποκαλύπτει τη ζωηφόρο δύναμη του Θεού που μεταμορφώνει τους πιστούς (βλ., για παράδειγμα Ρωμ 6,8). Ταυτόχρονα όμως η Ανάσταση αποτελεί ένα γεγονός που εισάγει την ανθρωπότητα στα έσχατα και στην καινή κτίση. Είναι έκφραση της δημιουργικής ενέργειας του Θεού και λειτουργεί ως το μέτρο σύγκρισης για τη ζωή και το μέλλον των ανθρώπων αλλά κι ολόκληρου του κόσμου. Ήδη με το βάπτισμα οι πιστοί που συμμετέχουν στο θάνατο του Χριστού λαμβάνουν την εγγύηση για την ανάσταση. Η ανάσταση του Χριστού αποτελεί την πρόγευση και την αρχή ενός νέου κόσμου και μίας νέας ζωής κι ο Χριστός ως ο νέος Αδάμ, αντιπρόσωπος λοιπόν ολόκληρης της ανθρωπότητας, κατανοείται ως ο πρωτότοκος των νεκρών κι η απαρχή (ο πρώτος δηλαδή καρπός) των κεκοιμημένων. 
Αργά το βράδυ της Μ. Πέμπτης οι ενορίτες του Πόρου Κεφαλλονιάς στόλισαν και φέτος το Ιερό κουβούκλιο του Επιταφίου, με τα υπέροχα και ευωδιαστά άνθη της Κεφαλλονιάς μας. 
Οι γυναίκες της ενορίας μας ξαγρύπνησαν και στόλισαν με τα άνθη τον επιτάφιο, ήταν μια μαγευτική και ιδιαίτερα κατανυκτική βραδιά, ενώ ακούγονταν ψαλμοί από υπέροχους ύμνους της Μ. Εβδομάδας, από την χορωδία μας. 
Το ακάνθινο στεφάνι που έμπηξαν οι στρατιώτες στο κεφάλι του Κυρίου μας, λίγο πριν την έξοδο, στην ακολουθία της Μ. Πέμπτης. 
Τα Ιερά Ευαγγέλια, που μας περιγράφουν τα γεγονότα της ζωής και της πορείας του Χριστού μέσα απο τις διηγήσεις τους, διαβάζονται με ιδιαίτερη κατάνυξη και ευλάβεια, μέχρι την κορύφωση του Θείου Πάθους και την Σταυρωση του Κύριου.
Η Σταύρωση και το Μαρτύριο του Κυρίου πάνω στο Σταυρό σε μια πολύ ιδιαίτερη κατανυκτική ατμόσφαιρα, ακούγονται παντού οι υπέροχοι ύμνοι της ακολουθίας των παθών του κυρίου και όλοι στέκονται σιωπηλοί με τα κεριά στα χέρια, περιμένοντας ανυπομονα κάτω απο τον σταυρό την ελπίδα και την Ανάσταση. Ενώ ακούγεται το "Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου''. 

το σώμα του Κυρίου ακλόνητο στέκει πάνω στο σταυρό. 
Υπομένει την θυσία και αναμένει την Ανάσταση. 
ο Επιτάφιος Θρήνος ετοιμάζεται, μικροί και μεγάλοι γύρο απο το Ιερό κουβούκλιο ετοιμάζονται να στολίσουν το ιερό ''φέρετρο'' που θα μεταφέρει το σώμα του Κυρίου. Με ευλάβεια και κατάνυξη, με υπομονή και με ζήλο ψυχής από όλους. 


"Έχετε σκεφθή, έχετε συλλάβει πώς σταυρώθηκε; Ποιοι ήταν οι πόνοι Του, όταν αυτοί οι βάρβαροι με τα καρφιά του χαλκέως -όχι αυτά τα καρφιά τα σημερινά- εκείνα τα πρωτόγονα και απαίσια καρφιά εκάρφωσαν τον Κύριο! Σκεφθήτε την οδύνη Του! Μόνος, εντελώς εξαντλημένος να βρίσκεται σ’ εκείνο το μαρτύριο της καρφώσεως των χεριών και των ποδιών Του, με τα αγκάθια από το ακάνθινο στεφάνι να μπαίνουν συνεχώς πιο βαθειά στην Άχραντο Κεφαλή Του, με όλη τη θλίψη, που είχε μέσα Του, από την ατίμωση όλου εκείνου του ευεργετηθέντος λαού! Μόνος από ανθρώπινη συμπαράσταση κι από ανθρώπινη βοήθεια. Βλέπετε ότι και αυτή η έγκατάλειψίς Του από τους μαθητάς και από τους ευεργετημένους, ήταν ένα άλλο είδος σκληρού μαρτυρίου. Και είναι παράδοξο πράγμα, πώς οι μαθηταί που ήταν άνδρες, που θα ενόμιζε κανείς ότι αυτοί θα ήταν οι άμεσοι συμπαραστάτες Του, έφυγαν, ενώ το ασθενικό γένος των γυναικών, η Μητέρα και οι μυροφόρες, ήταν εκείνο που έδωσε τη συμπαράστασι, που γλύκανε τον πόνο παρά τω Σταυρώ". (Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης) 
(φωτογραφία από την Ιερά Μόνή Άτρου Κεφαλληνίας, η τέλεση της Ιεράς ακολουθίας της αποκαθηλώσεως του Σώματος του Κυρίου απο τον σταυρό)

"Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε μία εικόνα από αυτό το Πάθος του Κυρίου, που μπορώ να πω ότι είναι η ιερότερη από τις πολλές, που στολίζουν τους ναούς μας. Αυτή λέγεται: «Ιδού ο Άνθρωπος» και παρουσιάζει τον Κύριο εκεί στο Πραιτόριο, με την κόκκινη χλαμύδα και το ακάνθινο στεφάνι στην Άχραντο Κεφαλή Του, τον κάλαμο και τα αίματα να τρέχουν από παντού και να είναι όλος μία σκέτη πληγή, όπως ακριβώς τον παρουσίασε ο Πιλάτος μετά τον μαρτυρικό εμπαιγμό Του, ενώπιον του λαού. Είναι πολύ ευλογημένη στην έκφραση, διότι ο Κύριος στέκεται με τόση ταπείνωση μπροστά σ’ αυτόν τον ασεβή λαό! Αυτή η άκρα ταπείνωσις του Χριστού μας είναι εκείνη, που του έδωσε τη δυνατότητα, να υποστεί όλη αυτή την αδικία από πλευράς αρχιερέων και γραμματέων και φαρισαίων και όλη τη βαρβαρότητα της ατιμίας των στρατιωτών και να ανέβει φορτωμένος το Σταυρό στον Ιερό Γολγοθά. Τον σήκωσε το Σταυρό, όπως ακριβώς σήκωσε και όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητος!" (Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης) 
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ...!!!

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης
«Ἐπειδὴ λοιπόν, ἔπρεπε ὁ καλὸς ποιμένας νὰ δώσει τὴν ψυχή του γιὰ χάρη τῶν προβάτων του, ὥστε μὲ τὸν ἴδιο του τὸ θάνατό του νὰ καταλύσει τὸν θάνατο, τότε γίνεται καὶ γίνεται καὶ τὰ δυὸ ὁ ἀρχηγὸς τῆς σωτηρίας μας γιὰ τὴν ἀνθώπινη φύση, καὶ ἱερέας καὶ ἀμνός, μὲ τὸ νὰ ἐνεργήσει τὸ θάνατο μέσα σ’ ἐκεῖνο ποὺ μπορεῖ νὰ δεχτεῖ τὴν κοινωνία τοῦ πάθους.
Ἐπειδὴ ὁ θάνατος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, αὐτὸς ποὺ ἑνώθηκε καὶ μὲ τὰ δυό, τὴν ψυχὴ δηλαδὴ καὶ τὸ σῶμα, δὲ χωρίζεται ἀπὸ κανένα. Ἀλλὰ ἐπιμερίζοντας τὸν ἑαυτό του καὶ στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή, μὲ τὴν ψυχὴ ἀνοίγει στὸ ληστὴ τὸν παράδεισο καὶ μὲ τὸ σῶμα σταματᾶ τὴ διαδικασία τῆς φθορᾶς. Κι αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ κατάλυση τοῦ θανάτου, τὸ νὰ ἀδρανοποιηθεῖ ἡ φθορὰ ἐξαφανισμένη μέσα στὴ ζωοποιὸ φύση. Γιατί αὐτὸ ποὺ πραγματοποιεῖται σ’ αὐτὰ ἀποβαίνει κοινὴ εὐεργεσία καὶ δωρεὰ τῆς φύσης μας. 
Καὶ ἔτσι συνενώνει μὲ τὴν ἀνάσταση ὅλα τὰ διαχωρισμένα αὐτὸς ποὺ βρίσκεται καὶ στὰ δυό, ποὺ παρέδωσε μὲ τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχει, τὸ σῶμα του στὴν καρδιὰ τῆς γῆς, ὅπως ἔχει γράφει (Μάτθ. 12, 40), καὶ ἔδωσε τὴν ψυχή του ἀπὸ μόνος του, ὅπως λέει στὸν Πατέρα του, «στὰ χέρια σου παραδίνω τὸ πνεῦμα μου» (Λούκ. 23, 46), καὶ στὸ ληστὴ «ἀπὸ σήμερα θὰ εἶσαι μαζί μου στὸν παράδεισο» (Λούκ. 23, 43). Γιατί δὲν πρέπει νὰ πιστεύουμε πὼς εἶναι κάπου ἀλλοῦ ἡ θεία ἐκείνη βιοτή, ποὺ λέγεται παράδεισος, παρὰ μόνο μέσα στὴν εὐρύχωρη παλάμη Τοῦ Πατέρα».


''Κατέλυσας τω Σταυρώ σου τον θάνατον   ηνέωξας τω ληστή τον παράδεισον, των μυροφόρων τον θρήνον μετέβαλες, και τοις σοις αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος'' 
(Αναστάσιμο απολυτίκιο) 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...