ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΝΗΡ Ο ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΕΝΤΟΛΑΙΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΗΣΕΙ ΣΦΟΔΡΑ
Marquee by Copy Paste

Σελίδες

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης




Η ΦΕΥΓΩΝ ΦΕΥΓΕ, Η ΕΜΠΑΙΖΩΝ ΕΜΠΑΙΖΕ
ΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΑ ΚΟΣΜΟΝ...
Δν πάρχουν σχυρότεροι μαγντες κα θελκτικότεροι ξουσιαστς κα ποθεινότερεςλυσίδες γι τν καρδι το νθρώπου, π τς δονς
 τν πέντε ασθήσεων. Πόσορεστς κα πόσο βλαβερς εναι!
 Κα  καλύτερος ρήτορας δν θ μποροσε νπαρουσιάσει ποτ
 τν κακία τους κα τν βλάβη πο προξενον στν ψυχή. 
ν διάβολός μας δινε τ φαρμάκι του μ κάποιο πικρ βότανο,
 δν θ τ πίναμε. πειδμως μας τ δίνει μ τ μέλι τν 
δονν, τ παίρνουμε εχάριστα.
π τς δονές, ο σαρκικς – δηλαδ  πορνεία,  μοιχεία κα λα 
τ σχετικ πάθη – τυφλώνουν τν καρδι κα κολλνε τν καρδιά
 μας στ παρόντα πράγματα περισσότερο π κάθε λλη μαρτία, 
γι᾿ ατ εναι π τ μεγαλύτερα μπόδια της σωτηρίας μας.
 Κα ληθεύει κενο πο επε νας γιος, τι, κτς π τ βρέφη, 
λίγοι μόνο φτάνουν στν παράδεισο, ξαιτίας τν σαρκικν
 μαρτημάτων.
λλες μορφς δονν εναι  πολς πνος, τ καλ φαγητά, 
τ ραα φορέματα, τμαλακ στρώματα κα γενικ λες ο
 κανοποιήσεις τν ασθήσεων.
Ο νθρωποι τν δονν, φο χορτάσουν τν πνο κα τν
 νάπαυση, τρέχουν στσυμπόσια κα στ ξεφαντώματα, στ 
τραγούδια τ σεμνα, στς κακς συναναστροφές, στς κωμδίες
 κα στ πανηγύρια. Γενικά, δν φήνουν ποτ ν τος ξεφύγει
 καμία εκαιρία πολαύσεως. Κι ν  ζωή τους εναι γεμάτη 
π σωτίες κα ματαιότητες, ατ τν θεωρον καλ κα θα.
ν μάλιστα κατακρίνει τν πολιτεία τους, τν κατηγορον σν
 ξεστο κα χωριάτη, κα λένε πς θέλει ν μεταβάλλει τς πόλεις
 σ ρήμους κα τος κοσμικος σκαλόγερους.
 Ατ μως τ λένε γι ν δικαιολογηθον. «Μετ γρ κιθάρας 
καψαλτηρίου κα τυμπάνων κα αλν τν ονον πίνουσι, τ δ
 ργα Κυρίου οκμβλέπουσι», κατ τν προφήτη (σ.5:12). 
Τ μόνο πο γνωρίζουν καλά, εναι νξοδεύουν τν καιρό τους 
σ ξεφαντώματα. π τ κρεβάτι πηγαίνουν στ τραπέζι,π τ
 τραπέζι στς παρέες, π τς παρέες στ σεργιάνια, κα γίνεται
  ζωή τους σν μία λυσίδα, που  μία πόλαυση εναι δεμένη 
μ τν λλη, πως ο κρίκοι μεταξύ τους.
Τ πανάγιο Πνεμα δν μς λέει τι ποιος κυνηγάει τς
 κοσμικς δονς γκρεμίζεταιμέσως στν δη. λλ τί λέει μ
 τ στόμα το Δαβίδ; τι κατεβαίνει στν δη, πλησιάζει δηλαδ
 σιγ-σιγά: «πάντες ο καταβαίνοντες ες δου» (Ψαλμ.113:25). 
Γιατ μαλθακ κα δονικ ζω πο ζε, τν προετοιμάζει ργ 
λλ σταθερ γι τνπώλεια.
Ο τρυφς κα ο δονς φθείρουν κα δυνατίζουν κα τος πι 
δυνατούς. Γι᾿ ατμερικο καταντον σ τέτοια δυναμία, πο κα
  σκιος κόμα τν πειρασμν εναιρκετς γι ν τος ρίξει.
 Κι φοξομολογηθον, μ τν πρτο πειρασμ ξεχνον τν 
καλή τους πόφαση ν μν ξαναμαρτήσουν, κα πέφτουν μέσως
 πάλι στνμαρτία.
Λοιπόν, μ τ ν λς τι δν εναι μαρτίες  πολς πνος κα τ
 φαγοπότια κα οδιασκεδάσεις κα τ ξεφαντώματα, προσπαθες
 πλ ν δικαιολογηθες. Γιατ μπορεατ καθεαυτ ν μν εναι
 μαρτίες, λλ προετοιμάζουν γι τς μαρτίες κα σ᾿μποδίζουν 
ν γευθες τ πνευματικ γαθά του Θεο. Κα θ πάθεις κάτι νάλογο
, μ᾿ κενο πο παθε  Σολομν: Νομίζοντας πς μποροσε
 ν᾿ πολαμβάνει χωρς κίνδυνο τς δονές, κατάντησε στν 
εδωλολατρία. Κα μ᾿ κενο πο παθαν οΣοδομτες:
 Γι ν τρνε κα ν πίνουν μ τρυφς κα ξεφαντώματα, φτασαν
 νπέσουν σ παρ φύση πάθη κα σέλγειες.
 Πολ σωστ επε  Τερτυλλιανός, τι οχριστιανο πρέπει ν᾿ ποφεύγουν
 τς τρυφές, γιατ ατς δυνατίζουν τν πίστη κατν ρετή τους.
 χαυνότητα κα  δυναμία, πο προξενονται στν ψυχ π 
τς δονές, δν ταιριάζουν στν προορισμό μας, πο εναι ν μοιάσουμε 
στν ησο Χριστό. πως διδάσκει  πόστολος,  Θεός μας 
«προώρισε συμμόρφους τς εκόνος το υοατο» (Ρωμ. 8:29).
 Κα  Χριστός, γι ν φτάσει στν δόξα, πέρασε στν πίγεια ζω
Το μέσα στν φτώχεια, τ θλίψη κα τν καταφρόνηση. 
Ο τρυφηλο νθρωποι μως φοβονται τ σκληραγωγία κα
 τν μετάνοια. Μήπως βρκαν λλο Εαγγέλιο μήπως κατέβηκε
 γι᾿ ατος κανένας λλος Χριστός, πο ν τος πόσχεται νέσεις
ραία νδύματα, πολαύσεις, διασκεδάσεις κα δόξες; Ξεχνον τι
 «δι πολλν θλίψεων δε μς εσελθεν ες τν βασιλεία το Θεο»
 (Πράξ. 14:22), κα τι «στεν πύλη κα τεθλιμμένη  δς  
πάγουσα ες τν ζωήν» (Ματθ. 7:14)
κου κα τοτο τ φέλιμο: Κάποτε νας εγενς κα πλούσιος
 ρχοντας, παραδομένος στς δονές, κουσε πολλ γι τν ρετ 
νς πνευματικο νθρώπου, κα πγε ν τν συμβουλευθε
 πνευματικς κενος νδρας το επε τοτα μόνο: 
« Χριστς ταν φτωχός, ν σ πλούσιος.  Χριστς ταν νηστικός, ν σχορτασμένος.  Χριστς ταν σχεδν γυμνός, ν σ καλ ντυμένος.
  Χριστςπέμεινε θλίψεις κα πάθη, ν σ πολαμβάνεις τρυφές,
 ναπαύσεις κα μαλακστρώματα».
 ταν τ᾿ κουσε ατ  ρχοντας, ρθε σ κατάνυξη, μετανόησε, 
ζήτησε μ δάκρυα συγνώμη π τ Θε γι τν ζω πο κανε, 
κα ποφάσισε ν ζήσει πι μμετάνοια.
Κατάλαβε καλά, πς ποιος χει νάπαυση σ᾿ ατν τν κόσμο,
 δν θ γευθε τν αώνια νάπαυση τς βασιλείας τν ορανν.
 Ατ τονίζει κα  Μέγας θανάσιος: « χων νάπαυσιν ν τ
 κόσμ τούτ, τν αώνιον νάπαυσιν μ λπιζέτω λαβεν·
 βασιλεία τν ορανν οκ στ τν ναπαυομένων νθάδε, 
λλ᾿ κείνων στ τν ν θλίψει πολλ κα στεναχωρί 
διαγόντων τν βίο τοτον»(λόγ. περ παρθενίας). 
Πρόσεξε λοιπν μν κούσεις τότε τ φοβερ λόγο το Χριστο:
 «Τέκνον, μνήσθητιτι πέλαβες σ τ γαθά σου 
ν τ ζω σου» (Λουκ. 16:25).
Τέλος πάντων, μάθε πς  βασιλεία τν ορανν δν κερδίζεται 
μ τν ργία κα τννεση, λλ μ τν κόπο κα τν βία, πως
 επε  Κύριος:
 « βασιλεία τν ορανν βιάζεται κα βιαστς ρπάζουσιν
 ατήν» (Ματθ. 11:12).
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...