ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΝΗΡ Ο ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΕΝΤΟΛΑΙΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΗΣΕΙ ΣΦΟΔΡΑ
Marquee by Copy Paste

Σελίδες

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ Ευγένιος Χαρδαβέλλας

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ - "ΔΕΥΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΕΠΕΡΓΑΣΩΜΕΘΑ ΠΡΟΘΥΜΩΣ ΤΩ ΔΕΣΠΟΤΗ"

1Tου Λάμπρου Κ. Σκόντζου,


ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
«ΔΕΥΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΕΠΕΡΓΑΣΩΜΕΘΑ ΠΡΟΘΥΜΩΣ ΤΩ ΔΕΣΠΟΤΗ»
(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Τρίτης)



«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του όλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηριωδών παθημάτων Του και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του
      Οι θείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή των Δέκα Παρθένων. Κι’ είχαν το σκοπό τους. Η συνοδοιπορία με το Χριστό μας προς το Θείο Πάθος δεν θα πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική συμμετοχή στην εν Χριστώ πορεία και να συνοδεύεται από οντολογική αλλαγή  του είναι μας.  Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένων είναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Ανάβαση στον Άθω

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΙΩΝ ΕΣΠΕΡΑΣ - ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ.wmv

Ἁγ. Λουκᾶ Ἀρχιεπ. Κριμαίας Λόγος εἰς τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας)

(Ἀπὸ τὴν συλλογή:
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας,
Λόγοι καὶ ὁμιλίες ποὺ ἐκφωνήθηκαν στὴν Συμφερούπολη
κατὰ τὴν περίοδο 1955-1957
τόμος Α´, σελ. 126 – 128.

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ρωσικά.
ἐκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»,
Θεσσαλονίκη

ἐπιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλᾶς

.         Ἡ Ἱερουσαλὴμ ἦταν γεμάτη κόσμο ποὺ ἦλθε ἀπὸ παντοῦ γιὰ νὰ γιορτάσει τὴ μεγάλη γιορτὴ τοῦ Πάσχα. Ὅλη ἡ πόλη μιλοῦσε γιὰ τὸν μεγάλο προφήτη καὶ θαυματουργὸ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, ὁ ὁποῖος μόλις τώρα ἔκανε τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἀμέτρητα θαύματά Του, ἀνέστησε τὸν Λάζαρο, ὁ ὁποῖος τέσσερεις ὁλόκληρες ἡμέρες βρισκόταν στὸν τάφο. Τὸν περίμεναν νὰ ἔλθει στὴν πόλη καὶ προετοιμάζονταν γιὰ τὴ θερμὴ ὑποδοχή Του. Αὐτός, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, δὲν περπατοῦσε πεζός, ὅπως πάντα, ἀλλά, ξεκινώντας ἀπὸ τὴ Βηθσφαγῆ, ἀνέβηκε σ’ ἕνα θηλυκὸ γαϊδούρι καὶ τὸ πουλάρι του, γιὰ νὰ πληρωθεῖ τὸ ρηθὲν τοῦ προφήτου Ζαχαρίου: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιὼν κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σώζων αὐτός, πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον» (Ζαχ. θ´ 9). Οἱ ἀπόστολοι ἔβαλαν πάνω στὸ γαϊδούρι καὶ τὸ πουλάρι τοῦ τὰ ροῦχα τους, ἐνῶ ὁ λαὸς πῆρε κλαδιὰ φοινίκων καὶ ἔστρωνε τὰ ροῦχα του στὸν δρόμο, στὰ πόδια τῶν ζώων, κραυγάζοντας μὲ μεγάλη χαρά: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Του Θεού η ευλογία έρχεται, όταν δίνουμε ευλογία

Μου είχε διηγηθεί ο Γερο - Σάββας ο Φιλοθεΐτης οτι με τη μεγάλη πείνα του 1917 οι ΙΒηρίτες βλέποντας τις αποθήκες της Μονής να αδειάζουν, είχαν ελαττώσει τη φιλοξενία. Μάλιστα ένας προϊστάμενος τσιγκούνης, επέμενε και την έκοψαν τελείως. Επόμενο ήταν και ο Χριστός να σταματήσει κάθε ευλογία Του. Τότε άρχισαν να πεινάνε οι Πατέρες και να παραπονιούνται στον Χριστό και στην Παναγία, που δεν φρόντιζαν τη Μονή τους. Δυστυχώς δεν είχαν καταλάβει το σφάλμα τους. Μια μέρα, λοιπόν, παρουσιάσθηκε ο Χριστός στον Πορτάρη της Μονής, σαν φτωχός και του ζήτησε λίγο ψωμί. Ο Πορτάρης λυπημένος του λέει: - Δεν έχουμε αδελφέ μου γι' υτό και κόψαμε τη φιλοξενία. Περίμενε όμως λίγο να σου φέρω αυτό το κομματάκι που έχω στο κελλί μου για τον εαυτό μου.
Έτρεξε, πήγε στο κελλί του και του έφερε το ψωμί που είχε για τον εαυτό του και του το έδωσε. Έβλεπε όμως το πρόσωπο του φτωχού να λάμπει. Αφού λοιπόμ πήρε ο Φτωχός εκείνος το ψωμί, λέει στον Πορτάρη:
- Ξέρετε γιατί ήρθε αυτή η δυστυχία στη Μονή; Επειδή διώξατε από το Μοναστήριι δύο: τον "δότε" και τον "δοθήσεται".
Μετά απο αυτά έγινε άφαντος σκορπίζοντας μια λάμψη που θάμπωσε τον Πορτάρη. Τα 'χασε τότε ο Πορτάρης και φοβισμένος έτρεξε στους Προϊσταμένους της Μονής και διηγήθηκε το γεγονός. Οι Πατέρες στην αρχή βασάνιζαν το μυαλό τους να θυμηθούν ποιους ανθρώπους έδιωξαν. Μετά όμως κατάλαβαν οτι εκείνος ο φτωχός ήταν ο Χριστός και εννόησαν και τα Ευαγγελικά Του λόγια "δότε και δοθήσεται υμίν".
Μετανόησαν αμέσως για το σφάλμα τους και μόλις άρχισαν να δίνουν απο το υστέρημα τους στους φτωχούς, κατέφθασαν και οι πλούσιες ευλογίες του Θεού.

πηγη:athonika.blogspot.gr

Φοβερό κριτήριο την ώρα του Θανάτου


Στην Σκήτη της «Αγίας Τριάδος» τα Καυσοκαλύβια, στην Καλύβα «Ζωοδόχος Πηγή» από το 1910 ασκητικά διαβίωνε ένας μεγάλος Καλλιτέχνης Ξυλόγλυπτης εκ Μυτιλήνης καταγόμενος Γερο -Αρσένιος με τους υποτακτικούς του, τον πνευματικό εξομολόγο Παπα - Νικόδημο και τον Μοναχό Γερμανό.
Ο Μοναχός Γερμανός παρέλαβε δυο από τα καλύτερα Ξυλόγλυπτα έργα του Γέροντα του, από τα οποία το μεν ένα παρίστανε την «Σταύρωση του Κυρίου» το δε άλλο την «Δευτέρα Παρουσία και την μέλλουσα Κρίση Αυτού».
Τα μεγάλης αξίας αυτά έργα ο Π. Γερμανός μετέφερε προς πώληση στην Αμερική, αλλά επειδή όπως μας πληροφόρησαν, ζητούσε μεγάλα χρηματικά ποσά και για τα δυο, δεν μπόρεσε να τα πουλήσει και τα είχε τοποθετήσει σε μια μεγάλη έκθεση, στην οποία, όσοι επιθυμούσαν να τα δουν, πλήρωναν ιδιαίτερο εισιτήριο.
Από τα ποσά που εισέπραττε, μέρος βαστούσε για την συντήρησή του και τα υπόλοιπα έστελνε στον Γέροντα του, διότι ήταν πολύ ευλαβής και θεοφοβούμενος υποκτακτικός.
Πέρασαν περισσότερα από σαράντα χρόνια από τότε πού έφυγε, και όταν γύρισε ο Π. Γερμανός στα Καυσοκαλύβια στην Μετάνοια του, ο Γέροντας του με τον πνευματικό Παπα - Νικόδημο είχαν απέλθει στας αιωνίους Μονάς, στην βασιλεία των ουρανών. Στη ζωή βρήκε μόνο τον νεώτερο από την Συνοδεία αυτή και ανεψιό του Παπα -Νικόδημου, Επιφάνειον Ιερομόναχον.

Πως πρέπει να μετανοούμε


Να μην αναβάλλουμε τη μετάνοια για το μέλλον. Μετά το θάνατο δεν υπάρχει διόρθωση.

Του αββά ΜάρκουΑν κάποιος πέσει σε μια αμαρτία και δεν λυπηθεί ανάλογα με το σφάλμα του, εύκολα θα ξαναπιαστεί στο ίδιο δίχτυ.
Όταν αποφεύγεις την κακοπάθεια και τους εξευτελισμούς, μην ισχυρίζεσαι πώς θα μετανοήσεις με άλλες αρετές, γιατί η κενοδοξία και η αποφυγή της κακοπάθειας από τη φύση τους υποδουλώνουν στην αμαρτία ακόμα και με εύλογες προφάσεις.

Του αγίου Εφραίμ
Αδελφοί, ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια. Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος, πού δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Μακάριος είναι για μένα κι εκείνος πού έπεσε στα δίχτυα του, αλλά κατόρθωσε να τα σκίσει και να του ξεφύγει όσο βρίσκεται στην παρούσα ζωή. Αυτός, ζώντας ακόμα σωματικά, μπόρεσε να ξεφύγει από τον πόλεμο και να σωθεί, όπως ξεγλιστράει το ψάρι από το δίχτυ. Γιατί το ψάρι, και να πιαστεί, αν σκίσει το δίχτυ και ορμήσει προς το βυθό, όσο βέβαια είναι ακόμα στο νερό, σώζεται. Αν όμως το τραβήξουν στη στεριά, τότε πια δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Ο Ακάθιστος Ύμνος


Του Ιωάννου Φουντούλη

Στην επίσημη λειτουργική γλώσσα η ακολουθία αυτή ονομάζεται «Ακάθιστος Ύμνος» ή μονολεκτικά «Ακάθι-στος», από την ορθία στάση, που τηρούσαν οι πιστοί καθ’ όλη τη διάρκεια της ψαλμωδίας της. Έτσι και με τα λόγια και με τη στάση του σώματος εκφράζεται η τιμή, η ιδιαίτερη ευλάβεια, η ευχαριστία προς εκείνη, προς την οποία απευθύνουμε τους χαιρετισμούς μας.



Είναι δε η ακολουθία αυτή στη σημερινή λειτουργική μας πράξη εντεταγμένη στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του μικρού αποδείπνου, όπως ακριβώς τελέσθηκε απόψε. Έτσι γίνεται κάθε Παρασκευή στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες των Νηστειών, ακόμα και την Παρασκευή της Ε' Εβδομάδος, που μετά την τμηματική στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες ψαλμωδία του, ανακεφαλαιώνεται ολόκληρος ο ύμνος. Στα μοναστήρια, αλλά και στη σημερινή ενοριακή πράξη και παλαιότερα κατά τα διάφορα Τυπικά, έχουμε και αλλά λειτουργικά πλαίσια για την ψαλμωδία του ύμνου: την ακολουθία του όρθρου, του εσπερινού, της παννυχίδος ή μιας ιδιόρρυθμης Θεομητορικής Κωνσταντινουπολιτικής ακολουθίας, την «πρεσβεία». Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις σ’ ένα ορισμένο σημείο της κοινής ακολουθίας γίνεται μια παρεμβολή. Ψάλλεται ο κανών της Θεοτόκου και ολόκληρο ή τμηματικά το κοντάκιο και οι οίκοι του Ακάθιστου.

«ΑΝ ΕΓΩ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΚΟΙΜΑΣΑΙ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ»!


«Ἐμοῦ προσευχόμενου, σοῦ δὲ κοιμωμένου»





(Από το βιβλίο «Υπεύθυνοι για όλα» του π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου)

Πολλοί άνθρωποι, άν και δεν προσεύχονται ιδιαίτερα, αναγνωρίζουν όμως τή δύναμη καί την άξια της προσευχής και σε πολύ δύσκολες στιγμές προστρέ­χουν στις εκκλησίες η στά μοναστήρια και παρακαλούν τους Ιερείς η τους μο­ναχούς νά προσευχηθούν γι' αυτούς. Δεν είναι άσχημο αυτό, αλλά μήπως η κίνηση αύτη σημαίνει πώς δεν θέλουν νά αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη; Μή­πως δεν θέλουν νά μπουν στον κόπο της προσευχής; (Γιατί πράγματι η προ­σευχή είναι κόπος.) "Αν όμως μας πονάει κάτι, εμείς είμαστε οι καταλληλό­τεροι νά προσευχηθούμε. Τότε η προσευχή μας αποκτάει μία ιδιαίτερη θέρ­μη καί μπορεί νά εισακουστεί από τόν Θεό. Καί βέβαια η προσευχή μας αύτη θά πρέπει νά έχει αντίκρυσμα στη ζωή μας. Νά συνδυάζεται με εντονότερο πνευματικό αγώνα.

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ-Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Ψυχική γαλήνη σε καιρούς ταραχής-π.Κονάνος-Ρόδος 2013

Οι παραστατικοί τύποι της «Κλίμακας των Αρετών» του οσίου Ιωάννου Σιναΐτου.


90_2153b
Ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης κατέστη ονομαστός σε ολόκληρο τον κόσμο κι ένδοξος στους αιώνες, απ’ το περίφημο βιβλίο του «Η Κλίμαξ», που συνέταξε κατά τους τεσσαράκοντα χρόνους της άσκησής του στην έρημο του Σινά. Το εν λόγω βιβλίο, σύμφωνα με τα γραφόμενά του, το εμπνεύστηκε και το ονομάτισε απ’ το όραμα του Ιακώβ (Γένεσ. κη΄, 10 – 13) ):
«Αι όσιαι αρεταί τη του Ιακώβ κλίμακι προσεοίκασιν… Μια τη μια παραπέμπουσαι, εις ουρανόν τον προαιρούμενον αναφέρουσιν» (Κλίμαξ Θ΄α΄).
Αναφορικά με τον εν λόγω όραμα η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει καταγραμμένα τα εξής:
«(Ο Ιακώβ) έφθασεν είς τινα τόπον και διενυκτέρευσεν εκεί, διότι είχε δύσει ο ήλιος, και έλαβεν εκ των λίθων του τόπου και έθεσε προσκεφάλαιον αυτού, και εκοιμήθη εν τω τόπω εκείνω. Και είδεν ενύπνιον, και ιδού, κλίμαξ εστηριγμένη εις την γην, της οποίας η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανόν, και ιδού οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ’ αυτής. Και ιδού, ο Κύριος ίστατο επάνωθεν αυτής και είπεν, Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ…» (Γένεσ. κη΄, 11 – 13).

Η ΝΗΣΤΕΙΑ: μία κίνηση ὅτι θέλουμε τὸν Θεὸ στὴν ζωή μας (μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

νηστεία

 Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 14.04.13

.            Ἡ νηστεία εἶναι ἀρχαιοπαράδοτη ἀρετή. Μαζὶ μὲ τὴν προσευχὴ προετοιμάζουν τὸν πιστὸ γιὰ τὸν σταυρὸ καὶ τὴν ἀνάσταση. Ἡ νηστεία τρέφει τὴν ψυχή. Μαθαίνει τὴ χρήσιμη ἐγκράτεια, τὴν ἀπόρριψη τῶν περιττῶν, τῶν ἀκριβῶν, τῶν πλούσιων, τῶν πολλῶν καὶ διαφόρων. Εἶναι κάτι, τὸ μόνο ἴσως, ποὺ μπορεῖ νὰ προσφέρει ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀνενδεής, δὲν ἔχει ἀνάγκη τὴ δική μας νηστεία. Ἐμεῖς ὠφελούμεθα νηστεύοντας. Εἴμεθα σὲ ἐγρήγορση, ἀνάταση, προσευχόμεθα πιὸ καλά, πιὸ συγκεντρωμένα, πιὸ προσεκτικά. Εἶναι μία κίνηση τι θέλουμε τν Θε στ ζωή μας.
.            Ἡ νηστεία συνδυάζεται καὶ μὲ τὴ μετάνοια. Εἶναι μία εὐκαιρία ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ παρακινήσουμε τὴ φιλοτεκνία του. Τὴ νηστεία πρέπει νὰ τηροῦμε πρόθυμα, φιλότιμα κι εὐχάριστα, καὶ ὄχι τυπικά, ὡς ἀγγαρεία καὶ μὲ βαριὰ καρδιά. Νὰ τὴν προσφέρουμε ὡς ἐγκάρδιο δῶρο. Οἱ πρωτόπλαστοι ἔχασαν τὸν παράδεισο ἀπὸ λαιμαργία. Ἡ νηστεία ἂς μᾶς ξαναεισαγάγει σὲ αὐτόν. Ἡ νηστεία νὰ μὴ μείνει στὴ στέρηση κάποιων τροφῶν, ἀλλὰ ἂς γίνει ἀφορμὴ ἀποχῆς ἀπὸ πάθη καὶ κακίες. Ἂς γίνει σταθμὸς οὐσιαστικῆς στροφῆς καὶ συνδέσμου μὲ τὸν ἀληθινὸ Θεό.

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Περί ανεξικακίας


4. Είπε ο αββάς Ζήνων:
«Εκείνος που θέλει ν΄ ακούσει γρήγορα ο Θεός την προσευχή του, μόλις σταθεί όρθιος και υψώσει τα χέρια του για να προσευχηθεί προς το Θεό, πριν απ΄ όλα και προτού ακόμα ευχηθεί για τη δική του ψυχή, ας προσευχηθεί από τα κατάβαθα της ψυχής του για τους εχθρούς του. Και μ΄ αυτή του την πράξη, για ότι κι αν παρακαλέσει το Θεό, θα εισακουστεί».
6. Ενώ καθόταν κάποτε ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός μπροστά από την εκκλησία, τον περιτριγύρισαν οι αδελφοί και του εμπιστεύονταν τους λογισμούς τους. Τον είδε κάποιος απ΄ τους Γέροντες και επειδή πολεμήθηκε από φθόνο, του είπε:
«Το κανάτι σου, Ιωάννη, είναι γεμάτο δηλητήριο».
Και ο αββάς Ιωάννης του είπε:
«Έτσι είναι, αββά. Και αυτό το είπες, γιατί βλέπεις μόνο τα έξω. Και τι δεν θα είχες ακόμη να πεις, αν έβλεπες και τα μέσα;»
8. Είπε ο αββάς Ποιμήν για τον αββά Ισίδωρο ότι, όταν μιλούσε στους αδελφούς στην εκκλησία, αυτόν τον λόγο μόνο έλεγε:
«Αδελφοί, συγχωρήστε και θα συγχωρηθούν και οι δικές σας αμαρτίες».

Tα 10 τάλαντα


Mount Athos - Agiou Dionisiou Monastery 007.jpg
Σαν έναν άνθρωπο, για παράδειγμα, που, επειδή έφευγε στα ξένα, κάλεσε τους δούλους του και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. Kαι στον έναν απ" αυτούς έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο και στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του, κι αμέσως κατόπιν έφυγε.
Πήγε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα κι εργάστηκε μ" αυτά και κέρδισε άλλα πέντε τάλαντα. Tο ίδιο κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε κι αυτός άλλα δύο. "Aλλ" εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε, έσκαψε στη γη και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του.
Ύστερα λοιπόν από πολύν καιρό, έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και ζητά απόδοση λογαριασμού απ" αυτούς. Ήρθε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα και του προσκόμισε άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας:
-Kύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες, ορίστε κέρδισα μ" αυτά άλλα πέντε τάλαντα. Tου απάντησε ο κύριός του:
-Eύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Mπες στη χαρά του κυρίου σου.

Μερικές σκέψεις του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη για να προστρέχουμε στην Θεοτόκο με πίστι και θάρρος

ΘΕΟΤ
(Αορατος Πολεμος Αγιου Νικοδημου του Αγιορειτου)
ΝΑ ΠΡΟΣΤΡΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΘΕΟΤΟΚΟ
Θέλοντας να προστρέξης στην Θεοτόκο με πίστι και θάρρος για κάθε σου ανάγκη, μπορείς να το πετύχης όταν σκεφθής: Α΄) Ότι όλα εκείνα τα δοχεία (όπως το γνωρίζεις από την πείρα σου) στα οποία έχει τοποθετηθή μόσχος ή άλλο παρόμοιο άρωμα πολύτιμο, μολονότι δεν υπάρχει μέσα τους το άρωμα, τα αγγεία αυτά διατηρούν την ευωδία του αρώματος εκείνου.
Και όσο περισσότερο χρονικό διάστημα παρέμεινε το άρωμα μέσα στο δοχείο, τόσο περισσότερο τα δοχεία εκείνα διατηρούν την ευωδία” και μάλιστα τόσο περισσότερο ευωδιάζουν εκείνα, όσο περισσότερο παραμείνει το άρωμα μέσα, μολονότι εκείνος ο μόσχος ή το παρόμοιο άρωμα είναι μιας περιοριστικής και περιωρισμένης δυνάμεως. Παρόμοια να σκεφθής ότι και ένας που στέκεται κοντά σε μία μεγάλη πυρκαϊά, διατηρεί την θερμότητα για πολύ καιρό και μετά την απομάκρυνσί του από την φωτιά.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΟΡΕΙΑΣ 7-4-2013

 

 Την Κυριακή της    « ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ »  7 Απριλίου, ώρα 7:00μ.μ.πραγματοποιηθηκε στην  αίθουσα  πολιτιστικών  εκδηλώσεων  του Δημοτικού καταστήματος  Πόρου Κεφαλονιάς,  εκδήλωση συνάντησης των ενοριτών. Θέμα  ομ ι λ ί α ς :« Ο Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ δύναμη και ευλογία στο μέσο της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, στάδιο μετανοίας και πνευματικού αγώνα κατά τωνπαθών »,και προβολή ταινίας:« Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ».

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Την ωραιότητα της Παρθενίας Σου - agioritikovima.gr

Η νηστεία είναι εντολή του Θεού! Να νηστεύουμε.

 

gerontas iakovos.jpg
Αναφερόμενος ο Γέροντας Ιάκωβος στο θέμα της νηστείας μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής (επί λέξει):

«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Γι αυτό και μεις να νηστεύουμε παιδιά μου. Δε μ' έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που ειμαι 70 χρονών. Η μητέρα μου μ' έμαθε νηστεία παδιόθεν. Δεν κάνω τον υποκριτή ότι, παιδιά μου, νηστεύω, αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου και μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου. Δεν με έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω ασθένειες...
... πάνω μου.
Είπαν οι γιατροί και οι Επίσκοποι: Η νηστεία κι αυτή η λιτοδίαιτα πολύ ωφελούν τον άνθρωπο. Εφόσον ωφελεί όταν ο γιατρός, με συγχωρείτε, μας λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δε θα πιεις νερό ούτε μια σταγόνα, για να κάνουμε μια θεραπεία, να δούμε το σώμα σου τι έχει. Λοιπόν πέντε μέρες άντεξα. Πολύ καλό με είχε κάνει. Ε, πόσο μάλλον ωφελεί όταν νηστεύουμε για την ψυχή μας! Αλλά και στο σώμα αυτό κατοικεί ψυχή αθάνατος. Γι' αυτό ας φροντίζουμε για την ψυχή μας που είναι πράγμα αθάνατο.
Να νηστεύετε παιδιά μου, μην ακούτε που λένε δεν είναι η νηστεία τίποτε κι ότι τα λένε οι καλόγηροι. Δεν τα λένε οι καλόγηροι παιδιά μου, με συγχωρείτε, τα λέει ο Θεός. Η πρώτη εντολή του Θεού ήταν η νηστεία, καθώς και ο Χριστός μας νήστευσε.

Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός : Αμαρτίας στάδια


Προσβολή είναι η υπόμνηση που γίνεται απλά από τον εχθρό, όπως κάνε αυτό, ή εκείνο, καθώς συνέβη με τον Κύριο και Θεό μας· «πες, ώστε οι πέτρες αυτές να γίνουν άρτοι». Αυτό, δεν εξαρτάται από εμάς. Συνδυασμός είναι η αποδοχή του λογισμού που μας υποβάλλει ο εχθρός (διάβολος) και η στη συνέχεια εξέταση  και ηδονική διαπραγμάτευση που γίνεται με την θέλησή μας. Πάθος, η συνήθεια που αποκτάται από το συνδυασμό που μας υπαγορεύεται από τον εχθρό και η κατά κάποιο τρόπο συνεχής μελέτη και φαντασία. Πάλη, η αντίσταση του λογισμού με στόχο να αποκρούσει το πάθος, δηλαδή τον εμπαθή λογισμό, ή να συγκατατεθεί· όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, οι αμαρτωλές επιθυμίες είναι αντίθετες με το Πνεύμα, και φυσικά το Πνεύμα αντίθετο με τις αμαρτωλές επιθυμίες. Αυτά τα δύο αντιμάχονται το ένα το άλλο (Γαλ. 5, 17).
Αιχμαλωσία είναι η βίαιη και ακούσια υποδούλωση της καρδιάς, που τυραννιέται από την υποταγή της και τη μακρά συνήθεια. Συγκατάθεση, η συμφωνία του λογισμού με το πάθος. Ενέργεια, η πράξη του εμπαθούς λογισμού με την συγκατάθεσή του.
Αυτός λοιπόν που έχει απαθείς λογισμούς, ή διώχνει μακριά του εξαρχής με αντίρρηση και σύνεση την προσβολή, αντιμετώπισε με μιας όλα τα επόμενα στάδια.
(Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, Περί αρετών και κακιών, ψυχικών και σωματικών, Φιλοκαλία Β’, 235)
 
πηγη:http://orthodoxosdromos.blogspot.gr

Διδακτική διήγηση για όσους «σκοτώνουν» τον πολύτιμο χρόνο τους

 
Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό οποίος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του «Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;».
 
Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.
Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ημέρα τον Μοναχό: «Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;»
 
Και ό Μοναχός απάντησε: Άγιε Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα και νύκτα, ώστε οί δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν γι' αυτές, εάν ό Θεός δεν με βοηθούσε:
 
Πρώτον, έχω δύο γεράκια, τα οποία προσπαθώ να κρατώ δέσμια και να τα εξημερώνω.
Δεύτερον, έχω δύο λαγούς, τους οποίους φυλάγω για να μη φύγουν.
Τρίτον, έχω δύο βόδια, τα οποία επιβλέπω για να εργάζονται.
Τέταρτον, έχω ένα λύκο τον οποίον προσέχω δια να μη βλάψει κανένα.
Πέμπτον, έχω ένα λιοντάρι, το οποίο προσπαθώ να κατανικήσω, και
Έκτον, έχω ένα ασθενή, τον οποίον πρέπει πάντοτε να τον περιποιούμαι.

Γ΄ Κυριακή των Νηστειών - της Σταυροπροσκυνήσεως












































  Η άσκηση των αρετών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πέρα από την προσωπική ισχυρή θέληση, είναι απαραίτητη και η αγιαστική δύναμη της Εκκλησίας μας. Έτσι οι άγιοι Πατέρες όρισαν, καταμεσής της αγίας Τεσσαρακοστής να προσκυνείται ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, για να λαμβάνουμε οι πιστοί από αυτόν χάρη και δύναμη για να συνεχίσουμε με σθένος τον πνευματικό μας αγώνα.

Ο Σταυρός του Χριστού είναι το καύχημα της Εκκλησίας μας και το αήττητο όπλο κατά των δυνάμεων του κακού. Πάνω σε αυτόν συντρίφτηκε το κράτος του διαβόλου και εκμηδενίστηκε η δύναμή του. Από αυτόν πήγασε η απολύτρωση και η αθανασία στο ανθρώπινο γένος. Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας , φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν » και «Νυν εμφανιζόμενος ο Σταυρός, δύναμιν παρέχη εν τω μέσω των νηστειών, τοις το θείον σκάμμα, ανύουσι προθύμως ΄ αυτόν μετ ' ευάβείας , κατασπαζόμεθα ».

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

H ζωή στο σπίτι κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.(Του Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)


Στις Σαρακοστές καλό είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. 
Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί; Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε βοηθήσει, ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου. Ύστερα κάθησε και ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”. 
Αφού ξεκουραστείς πρέπει ν’ ασχοληθείς με κάτι, είτε προσευχή είτε εργόχειρο.

Τί εργόχειρο θα κάνεις δεν έχει σημασία∙ ξέρεις ήδη τί σου αρέσει. Είναι, βλέπεις, αδύνατο να ασχολείσαι όλη την ώρα με πνευματικά πράγματα∙ χρειάζεται να έχεις και κάποιο ευχάριστο εργόχειρο. Μ’ αυτό θα καταπιάνεσαι, όταν η ψυχή σου είναι κουρασμένη, όταν δεν έχεις τη δύναμη να διαβάσεις ή να προσευχηθείς. Αν, βέβαια, οι πνευματικές σου ενασχολήσεις πηγαίνουν καλά, το εργόχειρο δεν είναι απαραίτητο. Εκπληρώνει μόνο την ανάγκη αξιοποιήσεως του χρόνου, που αλλιώς θα σπαταλιόταν σε απραξία. Και η απραξία είναι πάντα ολέθρια, πολύ περισσότερο όμως στον καιρό της νηστείας.

Ιωάννης ο Σιναΐτης, Άγιος: Κλίμαξ - Λόγος Στ΄ (Περί Μνήμης Θανάτου)


 

1. ΠΡΙΝ ΑΠΟ κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου.

2. Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη της εξόδου μας από την ζωή αυτή, είναι συνεχής στεναγμός.


3. Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίον οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια.


4. Δειλιάζει ο Χριστός εμπρός στον θάνατο, αλλά δεν τρέμει, για να δείξη καθαρά τα ιδιώματα των δύο Του φύσεων, (θείας και ανθρώπινης).


5. Όπως ο άρτος είναι αναγκαιότερος από κάθε άλλη τροφή, έτσι και η σκέψις του θανάτου από κάθε άλλη πνευματική εργασία.

6. Η μνήμη του θανάτου σ΄αυτούς που ζουν στο Κοινόβιο δημιουργεί κόπους, λεπτολόγησι των αμαρτιών τους και γλυκειά υποδοχή των «ατιμιών». Ενώ στους ησυχαστάς πού ζούν μακρυά από θορύβους προξενεί απελευθέρωσι από βιοτικές φροντίδες, αδιάλειπτη προσευχή και φυλακή του νου – αρετές πού είναι και μητέρες και θυγατέρες της μνήμης του θανάτου.


7. Όπως ξεχωρίζει ο κασσίτερος από το ασήμι, όσο και αν ομοιάζουν εξωτερικά, έτσι είναι καταφανής και έκδηλη στους διακριτικούς η φυσική από την παρά φύσιν δειλία του θανάτου.


8. Αληθής απόδειξις εκείνων πού με όλη τους την καρδιά συναισθάνονται και ενθυμούνται τον θάνατο είναι η θεληματική απροσπάθεια προς κάθε κτίσμα και η τελεία απάρνησις του ιδίου θελήματος.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...