«ΞΑΝΑΝΤΥΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΣΤΟ ΦΩΣ»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
τοῦ Μητροπολίτου Κηφισίας Κυρίλλου
Ὁ
Χριστὸς δὲν ἦρθε ἁπλῶς νὰ διδάξει, ἀλλὰ νὰ μεταμορφώσει τὸν ἄνθρωπο. Νὰ
ξαναντύσει τὴν ἀνθρώπινη φύση στὸ φῶς, νὰ τῆς ξαναδώσει τὴν θεϊκὴ
λάμψη, τὴν δόξα τοῦ Πατρός. Αὐτὸν τὸν τελικὸ σκοπὸ ἀποκαλύπτει μὲ τὸ
γεγονὸς τῆς «ἐπὶ τοῦ ὄρους» Μεταμορφώσεώς Του. Ἐκεῖ ἔδειξε στοὺς μαθητές του «τὴν δόξαν Του καθὼς ἠδύναντο»,
στὸ μέτρο ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀνθέξουν. Στὴν συνείδηση τῶν τριῶν ἀποστόλων
ἔγινε μία οὐσιαστικὴ ἀλλαγὴ καὶ τοὺς δόθηκε σὰν χάρις ἡ δυνατότητα νὰ
δοῦν τὸν Διδάσκαλό τους, ὅπως ἦταν, ἀκτινοβόλο ἀπὸ τὸ αἰώνιο φῶς τῆς
θεότητός Του∙ νὰ δοῦν μία ἀκτῖνα ἀπὸ τὸ μυστήριο τοῦ σκοποῦ τῆς
ἱστορίας∙ τὸ «προοίμιον τῆς ἐν δόξῃ μελλούσης ὁρατῆς Θεοῦ θεοφανείας» (Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς), τῆς Δευτέρας Αὐτοῦ Παρουσίας.
. Ἡ ἀνάβασις στὸ ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως ἔγινε κατὰ τὴν
διάρκεια τῆς μεγάλης πορείας τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ∙ μετὰ τὴν
ὁριστικὴ ἀπόφαση νὰ ἀποδεχθεῖ τὸν σταυρικὸ θάνατο. Ὅπως μάλιστα
σημειώνεται στὴν σχετικὴ ἀφήγηση τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ – ποὺ διαβάζεται
στὸν ὄρθρο τῆς ἑορτῆς – τὸ θέμα τῆς συζητήσεως τοῦ Κυρίου μὲ τὸν Μωυσὴ
καὶ τὸν Ἠλία ἦταν ἀκριβῶς ἡ «ἔξοδος αὐτοῦ», ὁ μαρτυρικὸς
θάνατός Του, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν ἁγία πόλη (Λουκ. θ΄
21). Ἡ λάμψις τῆς Μεταμορφώσεως συνδέεται μὲ τὴν δόξα τοῦ Σταυροῦ. Ἡ
ὁριστικὴ λύτρωσις καὶ ἀναμόρφωσις τοῦ ἀνθρώπου ἐπρόκειτο νὰ ὁλοκληρωθοῦν
μὲ τὸν σταυρὸ καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
. Ὅσοι ποθοῦν νὰ δοῦν τὰ «ἀνθρώπινα» νὰ μεταμορφώνονται καὶ νὰ ἀποκτοῦν τὴν καθαρότητα καὶ τὴν λάμψη, ποὺ ἔδωσε στὴν ἀνθρώπινη φύση ὁ Χριστός, ἂς μὴ λησμονοῦν ὅτι ἡ τελικὴ ἀλλαγὴ συντελεῖται μὲ τὸν σταυρό Του. Τὸ
μέσο γιὰ νὰ οἰκειωθεῖ ὁ ἄνθρωπος τὸ θεῖο φῶς τῆς Μεταμορφώσεως
παραμένει τὸ ὁλόψυχο ἀγκάλιασμα τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Μὲ αὐτὸ τὸν
τρόπο ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ διαπερνᾷ μυστικὰ τὴν ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ
μεταμορφώνει τὸν κόσμο.
[…]
