Μακρυά ἀπό τήν αγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅλα τά κοσμικά ἀγαθά εἷναι μάταια καί ἐπιβλαβῆ.

 

  Χωρίς τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ἀφιέρωσι

στήν ὐπηρεσία Ἑκείνου, ὅλα εἶναι, " ματαιότης

ματαιοτήτων τά πάντα ματαιότης"(Ἐκκλ.Α', 2).

  Περιφρονῶντας λοιπόν τόν κόσμο καί τά "τοῦ

κόσμου" ἄς προσπαθοῦμαι νά φθάσουμε καί νά

κερδίσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι ἡ

μεγάλη σοφία. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι μάταια.

  Μάταιο εἶναι νά καταδιώκουμε μέ λαχτάρα τόν

πλοῦτο, ποῦ τόσο εὔκολα μπορεῖ νά ἐξανεμισθῆ.

  Μάταιο νά ὑποχωροῦμαι στίς σαρκικές ἐπιθυμίες

πού καταλήγουν στή ντροπή καί στή δίκαια τιμωρία.

  Μάταιο νά θέλουμε νά ζήσουμε μία μακροχρόνια

ζωή, μακρυά ἀπό τό ἅγιο θέλημα τοῦ Ζωοδότου.

  Μάταιο νά μᾶς ἀποσχολῆ συνεχῶς ἡ παροῦσα

ζωή, καί ν' ἀδιαφοροῦμαι γιά τή μέλλουσα.

  Μάταιο ν' ἀγαποῦμε τίς σκιές πού γρήγορα

περνοῦν κι ἐξαφανίζονται καί ν' ἀφήνουμε παράμερα

τήν ἀτέλειωτη, τήν ἀληθινή καί μόνιμη χαρά.

 μή ξεχνᾶς ποτέ τά σοφά λόγια:"Οὐ πλη-

σθήσεται ὀφθαλμός τοῦ ὀρᾶν καί οὐ πληρωθήσεται

οὐς ἀπό ἀκράσεως"(Ἐκκλ.α' 8).

  Δέν θά χορτάση ποτέ τό μάτι σου νά βλέπη,

οὔτε τό αὐτί σου ν' ἀκούη.

  Ἀπομάκρυνε λοιπόν τήν καρδιά σου ἀπ' τήν

ἀγάπη γιά τά κοσμικά καί πρόσκαιρα κι ἀπατηλά

"ἀγαθά". Ὅλη σου ἡ ἀγάπη ἄς εἶναι δοσμένη στά

ἀόρατα, στά αἰώνια καί μόνιμα, γιατί αὐτοί πού

ὑποχωροῦν στίς ἀμαρτωλές τους ἐπιθυμίες

βλάπτουν τή συνείδησί τους καί χάνουν τή χάρι

τοῦ Θεοῦ.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:Η ΜΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.