ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ; ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ Σ΄ΑΥΤΑ;
ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ;

  

Πρώτη δημοσίευσις 3/3/13 

 

(+)  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

  

Έφθασαν, φίλοι αναγνώσται, έφθασαν αι προφητευμέναι ημέραι, κατά τας οποίας οι άνθρωποι θα εύχονται να μη έχουν ούτε μάτια, ούτε αυτιά, δια να μη βλέπουν και να μη ακούουν τα φρικτά θεάματα και ακροάσματα, τους εξωφρενισμούς ενός κόσμου αποστατήσαντος από του Κυρίου και συνεχώς καταρρέοντος και βυθιζομένου εις τον πολιτισμόν Σοδόμων και Γομόρρων. Το επληροφορήθητε; Εις την ωραίαν πρωτεύουσαν της Πελοποννήσου ετοιμάζεται και εφέτος καρναβάλι που θα σημειώση ρεκόρ, θα υπερβή εις εμφάνισιν, εις πολυτέλειαν και τα καρναβάλια ακόμη της Νικαίας, Βενετίας, Μασσαλίας και άλλης Ευρωπαϊκής πόλεως. Βλέπετε συναγωνιζόμεθα βήμα προς βήμα την Δύσιν εις την διαφθοράν.

- Αλλά τι είνε το καρναβάλι;

- Μία αναδρομή εις το παρελθόν δεν θα ήτο άσκοπος.

Ήτο εποχή κατά την οποίαν ο αληθινός Θεός ήτο άγνωστος. «Τω αγνώστω Θεώ» ήτο το επίγραμμα πλακός βωμού εν Αθήναις. Εν σκότει διεπορεύετο η Ανθρωπότης. Πηχτό το σκοτάδι. Μεσάνυχτα είχεν ο κόσμος. Είδωλα παντού. Τρομακτική τις άγνοια επεκράτει. Δεισιδαιμονία, ειδωλολατρεία εβασίλευον. Τα πάντα, και τα ρυπαρότερα των ζώων και τα ευτελέστερα των αντικειμένων, τα πάντα είχον θεοποιηθή. Και αυτά τα πάθη του ανθρώπου εθεοποιήθησαν. Η μέθη είχε Θεόν τον Βάκχον. Η κλοπή τον Ερμήν. Η ακολασία την Αφροδίτην. Η μοιχεία τον Δία. Η αγρία εκδίκησις τον Άρην… Φαντασθήτε! Οι Θεοί προστάται της κακίας, της ανηθικότητος. Και ανάλογος προς την ηθικήν των θεών, βεβαίως ήτο και η λατρεία, η οποία απεδίδετο εις τους Θεούς παρά των αρχαίων. Κατά την ημέραν π.χ., κατά την οποίαν εώρταζεν ο Βάκχος, κατά την εορτήν των Βακχείων, οι εορτασταί έκαμνον πομπήν, εξεκίνουν από τον Ναόν του Βάκχου εφόρουν προσωπίδας, εκράτουν αισχρά σύμβολα, αναμιγνύονται άνδρες και γυναίκες, εκραύγαζον, εβωμολόχουν, ετραγουδούσαν τα πλέον αηδή άσματα, διήρχοντο τας οδούς και τας πλατείας, περιέπαιζον τους διαβάτας, εχόρευαν, εμεθύοντο, εκυλίοντο εις τους δρόμους, ησχημόνουν, … έπραττον και έλεγον κατά την εορτήν του Θεού των «όσα αισχρόν εστί και λέγειν».

- Τοιαύται ήσαν αι εορταί και αι πανηγύρεις του αρχαίου ειδωλολατρικού κόσμου Ελλήνων και Ρωμαίων γνωσταί ως Διονύσια, Βάκχεια, Βοτά, Βρουμάλια, Σατουρνάλια, Λουπερκάλια, Κάλενδαι…

Υπό την στέγην των Ναών και με την ευλογίαν ιερέων και αρχιερέων της εποχής εκείνης παν είδος διαφθοράς ετελείτο. Άνωθεν εκ των κορυφών του Ολύμπου ηυλόγουν και οι θεοί μετά των θεαινών διασκεδάζοντες. Ολα ελεύθερα. Λοιπόν. Ευοί, Ευάν. Το απήτουν και οι Θεοί.

     Ο ερχομός του Ιησού Χριστού εξαφάνισε το σκότος
    της ειδωλολατρίας και έφερε το Φως και την Αλήθεια

Βουνά κοινωνικής κοπρίας, «κόπρος Αυγείου» απέραντος σταύλος, μέσα εις τον οποίον έρριπτον τας ακαθαρσίας της ζωής των τα εκατομμύρια της ανθρωπότητος, είχε καταντήσει ο προχριστιανικός κόσμος. Αλλ΄ ακριβώς εις τον «σταύλον», εις ένα βρωμερόν σπήλαιον, εγεννήθη προ 1952 ετών ο Ένας, ο άσπιλος, ο αμόλυντος, ο ακηλίδωτος, ο Υιός της Παρθένου, ο Εμμανουήλ. Έκλινεν ουρανούς και κατέβη. Κατέβη εις σταύλον. Δια να καθαρίση τον σταύλον, δια να βγάλη δηλαδή τον άνθρωπον από την δυσοσμίαν εις τον καθαρόν αέρα, δια να ζήση ο άνθρωπος και ν΄ αναπνεύση την αρετήν.

Προς τούτο ο Κύριος προέβαλλε ενώπιον πάντων την εικόνα μιας εκπάγλου αρετής. «Ίδε ο άνθρωπος».
-Κατά της μέθης των οπαδών του Βάκχου αντέταξε την εγκράτειαν των ασκητών.
-Κατά της ακολασίας των σατύρων την αγνότητα των παρθένων.
-Κατά των αισχρών ασμάτων των Μαινάδων τους θεσπέσιους ύμνους, τας πνευματικάς ωδάς των Δαμασκηνών και Ρωμανών.
-Κατά της κυριαρχίας των παθών την κυριαρχίαν του Πνεύματος.
-Κατά της κοσμικής αγάπης, η οποία εθεοποίει τα εγκόσμια, τα εφήμερα και απατηλά αντέταξε τον θείον έρωτα, την εξ όλης ψυχής, καρδίας, διανοίας και ισχύος, αγάπην του Θεού.

Ω Κύριε! Η διδασκαλία Σου, η ζωή Σου, ο Σταυρός Σου και η Ανάστασις Σου, εκαθάρισαν, ευωδίασαν την γην. Ω Κύριε! Μύρον εκκενωθέν το όνομά Σου.

Το νέον κήρυγμα, το οποίον ηκούσθη κατ΄ αρχάς εις ένα μικρόν κύκλον αλιέων της Γαλιλαίας, ηπλώθη μετ’ ολίγων με ταχύτητα αστραπής. Ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος μαθητής τού Κυρίου, ιδού εκ των πρώτων φθάνει εις Πάτρας, κηρύττει και εξαγνίζει την πόλιν από τα ειδωλολατρικά αίσχη. Ο κορυφαίος των Αποστόλων, ο Παύλος, φέρει το μήνυμα τής καινής ζωής παντού. Μέσα εις τα αρχαία κέντρα τού ειδωλολατρικού κόσμου με τους Βάκχους και τας Αφροδίτας των, με τους Σατύρους και τας μαινάδας των, ηκούσθη η φωνή του, που δεν εδέχετο κανένα συμβιβασμόν με το σκότος, με την ζωήν της ειδωλολατρείας.

Ο λόγος του μαχαίρι. Έκοπτε τα σεσήποτα. «Κανείς –εφώναζεν ο Απόστολος– κανείς εκ των πιστών δεν επιτρέπεται να λαμβάνη μέρος εις κοσμικάς, εις ειδωλολατρικάς τελετάς και συγκεντρώσεις, κατά τας οποίας φονεύεται η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, οργιάζει το κτήνος, θεοποιείται η σαρξ». Ας ακούσωμεν την αθάνατον φωνήν του! 

«Ως την ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν˙ μη κώμοις και μέθης, μη κοίταις και ασελγείαις… αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον και της σάρκας πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας. -Τις κοινωνία φωτί προς σκότος; -Υμείς ναός Θεού εστέ ζώντος. -Διό εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε». (ίδε Ρωμ. 13, 13 - Β΄ Κορινθ. 6, 13-18).

 Το διαχρονικόν κήρυγμα της Εκκλησίας
«Αποτάσση τω Σατανά και πάσι τοις έργοις αυτού
και πάσι τοις αγγέλοις αυτού και πάσι τη λατρεία αυτού και πάση τη πομπή αυτού;»

Αποχή εκ της ειδωλολατρικής ζωής, τελετών και πανηγύρεων, ήτο το ζωηρόν, το συνεχές, το αδιάλειπτον σύνθημα-κήρυγμα της Αποστολικής Εκκλησίας. Αποχή που επισημοποιείτο με ιεράν υπόσχεσιν. Διότι κατά την ώραν του μυστηρίου του Βαπτίσματος ο βαπτιζόμενος υπέσχετο ενώπιον Θεού, αγγέλων και ανθρώπων, ότι χριστιανός γενόμενος θ’ απέχη των σατανικών πομπών.
«Αποτάσση τω Σατανά; -ερωτά ο ιερεύς- και πάσι τοις έργοις αυτού; και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; και πάσι τη λατρεία αυτού; και πάση τη πομπή αυτού;» -«Αποτάσσομαι» είνε η απάντησις. Ιδού η ιερά υπόσχεσις.

Οι χριστιανοί εκείνοι, ετήρουν τας ιεράς των υποσχέσεις, ήκουον την φωνήν των Πατέρων και απείχον παντός ακαθάρτου. Καθαρά τα ήθη των. Αγνή η ζωή των. Χρυσάφι που έλαμπε και προυκάλει τον θαυμασμόν και αυτών ακόμη των απίστων και των διωκτών των. Η γη ευωδίαζε από την ευωδίαν του Χριστού, από την ζωήν των Χριστιανών των πρώτων αιώνων.

Αλλά όταν μετά την κατάστασιν των διωγμών και την εξωτερικήν επικράτησιν της Εκκλησίας τα ήθη των Χριστιανών παρουσίασαν χαλαρότητα και πολλοί των Χριστιανών που είχον ελαστικήν συνείδησιν δεν είχον διά τίποτε να λαμβάνουν μέρος εις εορτάς και πανηγύρεις που είχον εις το πρόγραμμά των στοιχεία διαφθοράς και λείψανα ειδωλολατρικής ζωής, η Εκκλησία δεν εχαρίσθη εις τους χλιαρούς αυτούς χριστιανούς, αλλά συνεχίζουσα την ένδοξον αποστολικήν παράδοσιν, άγρυπνος φύλαξ της αιωνίας ηθικής του Ευαγγελίου, συνήλθεν εις Τοπικάς και Οικουμενικάς Συνόδους απεφάσισε, κατεδίκασεν, αφώρισε τους ειδωλολατρίζοντας αυτούς χριστιανούς.

(Ίδε Κανόνα ΞΒ΄ της Έκτης Οικουμ. Συνόδου: «…Μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήν ενδιδύσκεσθαι, ή γυναίκα την ανδράσιν αρμόδιον. Αλλά μήτε προσωπεία κωμικά ή σατυρικά, ή τραγικά υποδύεσθαι…»).

Ούτω η Ορθόδοξος Εκκλησία αντέδρα κατά της εισβολής του ειδωλολατρικού πνεύματος που προσεπάθει υπό μυρίας μορφάς να υπεισέλθη και να μολύνη τον χριστιανικόν βίον. Υπογραμμίζομεν η Ορθόδοξος Εκκλησία. Διότι η Δυτική Εκκλησία κατά τινα σκοτεινήν περίοδον εν τω ζητήματι τούτω συνυποκρίθη μετά του κόσμου και παρουσίασε δυστυχώς το άθλιον θέαμα, αρχιερείς και Πάπας να ευλογούν, να πρωτοστατούν εις την διοργάνωσιν καρναβαλιών που έλκουν προφανώς την καταγωγήν από τα Σατουρνάλια και τα Λουπερκάλια της αρχαίας Ρώμης, της Βαβυλώνος του κόσμου.
Αλλ΄ εδώ όχι περί Ρώμης και Παπών, αλλά περί Ελλάδος και ορθοδόξου λαού ο λόγος. Και συνεπώς δεν δύνανται μερικοί να μας παρουσιάζουν την Νίκαιαν ως παράδειγμα. Δεν είμεθα Δύσις.

                      

                                Καρναβάλια=Σατανικές Πομπές

Και τώρα, φίλοι αναγνώσται της "Σπίθας", κρατούντες τ’ ανωτέρω ως φως, ως καθρέπτην πλησιάσετε και εξετάσετε, το καρναβάλι των Πατρών και αποφανθήτε, εάν ημπορή να σταθή μέσα εις μίαν Ορθόδοξον Χριστιανικήν Κοινωνίαν.

Καθώς πληροφορούμεθα, πέρυσι εις τας Πάτρας την τελευταίαν Κυριακήν των Απόκρεω, κατά την οποίαν οι κώδωνες των ωραίων ναών της πόλεως εκρούοντο και εκάλουν τους χριστιανούς εις ψυχικήν ανάτασιν, εις πνευματικήν περισυλλογήν, άτομα τινά, ξένα προς το πνεύμα του Ευαγγελίου, μιμηταί των αθλιοτήτων των πόλεων της Δύσεως, διωργάνωσαν καρναβάλι και συμπαρέσυραν την πόλιν του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου εις σατανικήν πομπήν.

Ναι! Σατανικήν πομπήν. Διότι εκτός των άλλων της όλης πομπής προηγείτο γιγαντιαίον σύμβολον που παρίστανε τον Σατανάν, ο Σατανάς (έξω απ΄ εδώ) εστηρίζετο επάνω εις δύο ξυλοπόδαρα μήκους 2 μέτρων, διά να είνε θεατός απ΄ όλον το πλήθος. Έφερε μακράν ουράν. Μήπως η ουρά αυτή ήτο το σύμβολον που υπενθύμιζε την ελκτικήν εκείνην δύναμιν του Σατανά, όστις, κατά την Αποκάλυψιν, με την ουράν του έσυρε το 1/3 των αστέρων του ουρανού; Πόσους να σύρη σήμερον; Όπισθεν του Σατανά ήρχετο η γυνή, η βασίλισσα του καρναβάλου, εστολισμένη με φαντασμαγορικήν στολήν. Ταύτην ηκολούθουν άρματα πολλά. Άνδρες και γυναίκες μετημφιεσμένοι. Στολαί, παρίστανον ό,τι ήθελες εκ του κόσμου των ζώων και των ανθρώπων. Ο καρνάβαλος παρήλαυνε. Και ο κόσμος συνωστιζόμενος επάνω εις τα πεζοδρόμια εθεάτο, διετίθετο ευμενώς και εχειροκρότει. Εχειροκρότει τ’άρματα, τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα, την βασίλισσαν, τον Σατανάν. Ωραία πράγματα! Η σατανική πομπή, αφού έκαμε τον γύρο της, έφθασε εις κεντρικήν πλατείαν. Εκεί, παρουσία μικρών και μεγάλων, αρχόντων και αρχομένων, εκάη το γιγαντιαίον σύμβολον εν μέσω των ιαχών του πλήθους.

Ο Καρνάβαλος; Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, ότι όλη αυτή η πομπή του Σατανά και της βασιλίσσης που δημιουργεί το ψυχολογικόν εκείνο κλίμα, μέσα εις το οποίον μοιραίον είνε να σημειώνεται χαλάρωσις των ηθών, και εάν ακόμη δεν λαμβάνουν χώραν δημοσία αι μεγάλαι εκείναι απρέπειαι των Βακχικών εορτών, πάντως το πνεύμα του Βάκχου και της Αφροδίτης επικρατεί. Ο Σατανάς τας ημέρας του Καρνάβαλου είνε πολυάσχολος. Η πελατεία του μεγίστη. Σύρει πλήθη. Τα δίκτυά του ανασύρονται πλήρη από νέας και νέους. Και εις ποία αμαρτήματα δεν παρασύρονται οι άνθρωποι κατά τας ημέρας αυτάς του Καρνάβαλου; Αστεία αηδή, άσματα πορνικά, χειρονομίαι απρεπείς, πολυποσίαι, πολυφαγίαι, μέθαι, κραιπάλαι, αισχρολογίαι, βλασφημίαι, εξωφρενικοί χοροί Σαλώμης, αισχροί έρωτες και συζυγικαί απάται, προοίμια διαζυγίων και οικογενειακών δραμάτων!
Ιδού τα αμαρτήματα, ιδού το λιβάνι που καίεται προς λατρείαν του θεού-Καρναβάλου.
Τι άλλο, σας ερωτώμεν, τι άλλα θα έπρεπε να γίνωνται δια να κληθούν Σατανικαί πομπαί; Ο ακολουθών αυτάς γίνεται αρνητής της εν τω βαπτίσματί του ομολογίας πίστεως.

             Καρνάβαλος=Σπατάλη πολλών Εκατομμυρίων

- Τι δε να είπωμεν περί σπατάλης εκατομμυρίων ολοκλήρων που εδαπανήθησαν διά την επιτυχή διεξαγωγήν της εορτής αυτής; Αλλοίμονον! Χρήματα γίνονται καπνός και καίονται. Πού; Εις ένα κράτος που συντηρείται με την επαιτείαν των ξένων! Πού; Εις μίαν πόλιν που διέρχεται οικονομικήν κρίσιν! Πού; Εις μίαν πόλιν με στρατιάν απόρων της οποίας οι άποροι φυματικοί δημοσιεύουν δραματικάς εκκλήσεις και ζητούν χρηματικήν βοήθειαν διά αγοράν φαρμάκων!

Εις αυτήν λοιπόν την πόλιν γίνεται ο Καρνάβαλος και μαζύ με αυτόν διοργανώνονται και χοροεσπερίδες μυθώδεις, ως εκείνη η του Λαδοπούλου.
Δυστυχισμένη Πατρίδα! Χρήματα δεν υπάρχουν διά γάλα, διά κρέας, διά φάρμακα, διά μίαν… πενικελλίνην που ζητεί η χήρα και το ορφανό των τελευταίων μας αγώνων. Υπάρχουν όμως χρήματα δια μάσκες, δια ενδυμασίας Κινέζων και Ιαπώνων, δια χαρτοπόλεμον, διά σοκολάτες που εκσφενδονίζουν εις τα μπαλκόνια οι νεαροί-δανδήδες. Με τα ποσά αυτά τα οποία εξώδευσαν ασώτως οι υιοί και αι θυγατέρες του αιώνος τούτου, πόση κοινωνική ανακούφισις θα ηδύνατο να γίνη κατά τας ημέρας των Αποκρέω;

Ταύτα έγιναν πέρυσι εις Πάτρας. Εφέτος δε τι μέλλει να γίνη; Ιδού το Δημ. Συμβούλιον Πατρέων συνεδριάζει. Ιδού η επιτροπή καρναβάλου αφίχθη εις Αθήνας, κτυπά πόρτες, ζητεί εκατομμύρια πολλά δια την λαμπροτέραν διοργάνωσιν. Ζητεί δάνειον και ο Τουρισμός γίνεται εγγυητής δια τα έξοδα… των «μασκαράδων»! Η Λυρική Σχολή θα στείλη κλιμάκιον. Το παν κινείται δια να γίνουν αι Πάτραι όχι Ανατολή, αλλά Δύσις, Μασσαλία και Νίκαια και πρωτοπόρος καρναβαλικών εορτών και πανηγύρεων καθ΄ όλην την Ελλάδα. Δόξαν που εζήλευσαν οι άνθρωποι! Εάν εις άλλους εδόθη το μετάλλιον του Ξενίου Διός, ας δοθή εις αυτούς, διά να φέρουν επί του στήθους των, μετάλλιον με ανάγλυφον την εικόνα του Βάκχου. Ανάστασις ειδωλολατρείας!

Αλλά όχι! Αι Πάτραι δεν θα γίνουν Δύσις, Μασσαλία και Νίκαια. Θα μείνη η πόλις η αγία, η πόλις του Πρωτοκλήτου Ανδρέου. Προς τούτο πρέπει ν΄ αναληφθή αποστολικής πνοής και δράσεως ΑΓΩΝ.

                                   

                                                Μεγάλος Αγών

Αλλά ποίος θ΄αναλάβη τον αγώνα;Ποίος άλλος παρά η Εκκλησία. Η Αποστολική Εκκλησία των Πατρών δεν δύναται, δεν επιτρέπεται ν΄ανέχεται την κατάστασιν αυτήν. Ας κατέλθη εις αγώνα. Ας αρχίση ο πόλεμος! Ας αστράψουν όπλα τα ιερά. Πνευματικόν οπλοστάσιον είνε η Εκκλησία. Έχει όπλα με τα οποία δύναται να νικήση κατά κράτος τον Σατανάν και ν’ άρη θρίαμβον περιφανή. Αρκεί να τα χρησιμοποιήση εγκαίρως και γενναίως. Θέλετε να οπλισθήτε;

Όπλον πρώτον: Η δια λόγου διαφώτισις του λαού. Επί δύο εβδομάδες οι ιερείς των Πατρών και ιεροκήρυκες θ΄ αναπτύσσουν δημοσία και κατ΄οίκον τας απόψεις του Χριστιανισμού επί του θέματος τούτου, θα ανοίξουν τα Πηδάλια, θ’ αναγνώσουν μεγαλοφώνως και θα ερμηνεύσουν τους θείους και Ιερούς Κανόνας, οι οποίοι αποπνέουν το άρωμα της Ευαγγελικής ηθικής.

Όπλον δεύτερον: Η διά του τύπου διαφώτισις.
Φλογερά εγκύκλιος του επισκόπου Πατρών ας συνταχθή και ας κυκλοφορήση κατά χιλιάδας αντιτύπων εις την περιφέρειαν Πατρών και πέραν αυτής.

Όπλον τρίτον… Όπλον τέταρτον… Όπλον πέμπτον…

Δι΄ έλλειψιν χώρου παραλείπεται η περιγραφή των όπλων τούτων. Άλλωστε δεν είνε δύσκολον και μόνοι σας μελετώντες τους Κανόνες να εύρητε τα όπλα ταύτα που το κάθε ένα έχει την ιδικήν του αποστολήν. Μεταξύ αυτών θ’ ανακαλύψητε και ένα όπλον που λέγεται ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ. Τρομερόν όπλον! Πας ο μη υπακούων εις την φωνήν της Εκκλησίας αφορίζεται οιονδήποτε αξίωμα και αν κατέχη.

Ας κάμη χρήσιν των όπλων της η Εκκλησία. Και εάν παρ’ όλας τας συνεχείς προειδοποιήσεις και εντόνους διαμαρτυρίας που θα φθάνουν μέχρι αφορισμού των πρωτοστατούντων εις τας τελετάς του Καρναβάλου, εάν παρ΄ όλα αυτά μία μερίς λαού δεν θα θελήση ν’ ακούση την φωνήν της Μητρός Εκκλησίας, αλλά θα επιμένη η μερίς αυτή να διοργανώση την σατανικήν πομπήν και να βεβηλώση την πόλιν, ανιστώσα την ειδωλολατρείαν, η Εκκλησία Πατρών έχει να πράξη σπουδαιότερον και γενναιότερον. Δεν θα κτυπήση πλέον λιανοντούφεκο, αλλά θα βάλη τοπομαχικόν. Τι; Την στιγμήν, κατά την οποίαν η πομπή του Καρναβάλου θα έτοιμάζεται να εκκινήση, ακριβώς την στιγμήν εκείνην θα κτυπήσουν πενθίμως όλοι οι κώδωνες των Ναών της πόλεως, ο ευλαβής λαός –το πιστεύομεν δια τον λαόν των Πατρών– ο ευλαβής λαός μας θα σπεύση θα συγκεντρωθή εις τον Ι. Ναών του ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ, πολιούχου της πόλεως. Εκεί θα ψαλλή κατανυκτική δέησις, θα σχηματισθή άλλη θεϊκή πομπή, λιτανείας προς εξαγνισμόν του άγους. Επικεφαλής ο Επίσκοπος. Ιερείς ενδεδυμένοι με τας πένθιμας στολάς της Μ. Τεσσαρακοστής. Τίμιος Σταυρός θα υψώνεται. Θα λάμπουν υπό τον ήλιον αι εικόνες των Αγίων. Άσματα των καλλιφώνων ψαλτών των Πατρών θα δονούν τον αέρα. Ο ευσεβής λαός θ’ ακολουθή.
– Την ιδίαν ημέραν δύο λιτανείαι.
Μία του Διαβόλου. Μία του Χριστού. Και τότε θα ίδωμεν πόσος λαός θ’ ακολουθήση την σατανικήν πομπήν.

-Αδύνατα αυτά; Αλλ’ έτσι άλλοτε ενήργησαν εις την Βασιλίδα των πόλεων ο ιερός Χρυσόστομος. Με αγρυπνίαν ολονύκτιον, με λιτανείαν ιεράν έκαυσε τον Διάβολον διέλυσε τας ορδάς των αιρετικών και των ειδωλολατρών, οι οποίοι ήθελαν να λιτανεύσουν κατά τα έθιμα αυτών.

Η «Σπίθα», ταύτα πιστεύει, ταύτα κηρύττει, ταύτα γράφει. Διο και έκκλησιν ποιείται εις τον Σεβ. Μητροπολίτην Πατρών κ. Θεόκλητον, του οποίου η τελευταία σθεναρά στάσις εις την υπόθεσιν των παρανόμων γάμων αριστοκρατικής οικογενείας Αθηνών, μας παρέχει την ελπίδα ότι και εις προκειμένην σοβαρωτάτην υπόθεσιν θα θελήση να κινηθή. Άγιε Πατρών! Τολμήσατε. Αγωνισθήτε υπέρ των Νόμων της Εκκλησίας. Δεν θα μείνητε μόνος.

Παρά το πλευρόν σας οι ιεροκήρυκες της πόλεως και δη ο πατήρ Γερβάσιος, όστις κατά το παρελθόν έτος, μόνος αυτός ύψωσε φωνήν διαμαρτυρίας και δικαίως τους εορταστάς απεκάλεσεν Καρναβαλιστάς και αρνητάς της πατρώας πίστεως. Αλλ’ όταν τώρα σεις ως άλλος Γερμανός Πατρών εκδιπλώσητε την ΣΗΜΑΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, παγωμένες καρδιές θα θερμανθούν, κλειστά χείλη θ’ ανοίξουν, και παράλυτα χέρια θα υψωθούν. Διότι θησαυροί πίστεως κρύπτονται εις τα βάθη της λαϊκής ψυχής και με το ηρωϊκόν σύνθημα του επισκόπου των θα εκπηδήσουν δυνάμεις τεραστίαι. Ακραδάντως πιστεύομεν, ότι ενεργούντες δραστηρίως και γενναίως, μηδέν άλλο υπ’ όψιν λαμβάνοντες, ειμή τους Νόμους του Θεού, θα νικήσετε, Σεβασμιώτατε, και ο Σατανάς θα τινάξη τα ξυλοπόδαρά του εις το Ιόνιον πέλαγος διά να εκβρασθούν ταύτα ως οικτρά ναυάγια εις την παραλίαν της Νίκαιας. Ίσως εκεί χρησιμοποιηθούν υπό της συναδέλφου επιτροπής Καρναβάλου Νίκαιας. Αν και αι εκ Νίκαιας ειδήσεις δύνανται να πληροφορήσουν τους Καρναβαλιστάς μας, ότι ο Καρνάβαλος εκεί πνέει τα λοίσθια. Τι κρίμα!

-Εάν όμως, παρ’ ελπίδα, ουδέν εκ όσων ανωτέρω προτείνομεν, γίνη, και ο Σατανάς ανεμπόδιστος αφεθή και εκτελέση το ιδικόν του θέλημα και η πόλις των Πατρών παραδοθή και εφέτος εις την διάθεσιν των καταχθονίων δυνάμεων, και η ωραία Νύμφη κυλιστή εις τον βόρβορον, τότε την επομένην το πρωϊ με το οτομοτρίς πρέπει ν’ αναχωρήση εκ των Πατρών όλον τον ιερατείον ως άχρηστον. Διότι ερωτώμεν πως ένας και μόνον άλλοτε απόστολος του Χριστού, ο Άγιος Ανδρέας, εξυγίανεν όλην την πόλιν εκ της ειδωλολατρείας και σήμερον δύο και τρεις δωδεκάδες ιερέων με επίσκοπον επί κεφαλής δεν δύνανται να περιστείλουν και να εξαλείψουν το κακόν; Έγιναν όλοι «άλας μωρόν»; Όχι. Δεν θέλομεν να το πιστεύσωμεν. Τουναντίον πιστεύομεν, ότι εάν Κλήρος και ευσεβής λαός κινηθούν, θα σαρώσουν τον Διάβολον. Ουδέν της Εκκλησίας ισχυρότερον όταν εγκλείη εις τους κόλπους της πιστούς άνδρας και γυναίκας έως θανάτου. Και έχει δόξα τω Θεώ τοιούτους η πόλις των Πατρών.

Η Χριστιανική Ελλάς αναμένει φως, κάτι περισσότερον˙ ΝΙΚΗΝ ΕΚ ΠΑΤΡΩΝ.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
Το παρόν εκδίδεται κυρίως δια την πόλιν των Πατρών, την οποίαν ο Διάβολος εξέλεξε δια να κάμη το πείραμά του. Αλλ’ επειδή εξ αφορμής του Καρναβάλου Πατρών και εις άλλας πόλεις και χωρία της Πατρίδος ίσως γίνουν απόπειραι αναβιώσεως ειδωλολατρικών πομπών, οι ευλαβείς ιερείς μετά του πιστού λαού ας κινηθούν και ας εφαρμόσουν όσα, βάσει των Κανόνων και της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, υποδεικνύει το φυλλάδιον τούτο και ασφαλώς θα ίδουν την νίκην. Ημείς πέρυσι την είδομεν εις Κύμην Ευβοίας – Διότι απείρως ισχυρότερος είνε ο Κύριός μας υπέρ τον κόσμον όλον.
  

(«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»
Φεβρουάριος 1952 αριθμ. φυλ. 125)

ΠΗΓΗ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=32805