Γιος πλουσίων γονέων, διδάχθηκε από νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων. Αφού έτσι ανατράφηκε και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε ως ασκητής στην έρημο.
Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δε λύπησε ποτέ κανέναν, μεγάλη του χαρά μάλιστα ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της ασκητικής του ζωής έφτασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.
Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική του ζωή, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων.
Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός, βραβεύοντας αυτό το ιερό αίσθημα, προίκισε τον άγιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθιστά ευτέκνους άτεκνες γυναίκες. Πέθανε πλήρης ημερών, αλλά και αρετών.
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του την 26η Νοεμβρίου.
Απολυτίκιο
Στήλη έμψυχος της εγκρατείας, στύλος άσειστος της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε. ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητος, κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου