ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΔΑΝΙΗΛ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι.Μ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΤΡΟΥ

   Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, Τίμιε Πάτερ και Δέσποτα,

       Σε­βα­στοί μου Πα­τέ­ρες και Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί,

Αιτία πνευματικής χαράς και αγαλλιάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί και Πατέρες, είναι η σημερινή ημέρα, γιατί σήμερα εορτάζομε την γέννηση της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, του ευωδεστάτου άνθους που βλάστησε «εκ της ρίζης Ιεσσαί».

Εορτάζομε «παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον», που καθίσταται «η είσοδος όλων των εορτών και το προοίμιο του μυστηρίου του Χριστού», κατά τον άγιο Ανδρέα Κρήτης. Γέννηση, που έγινε πρόξενος της αναγεννήσεως, αναπλάσεως και ανακαινίσεως των πάντων.

Σήμερα γεννιέται Αυτή που θα γεννήσει εν χρόνω, κατά ανερμήνευτο και παράδοξο τρόπο, τον άχρονο και προαιώνιο Θεό Λόγο, τον Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου.

Όλη η δημιουργία περίμενε την γέννησή της. Η Παναγία μας είναι «ο καρπός των κτισμάτων» κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, δηλαδή το σημείο εκείνο στο οποίο κατατείνει ολόκληρη η κτίση.

Όπως το δένδρο υπάρχει για τον καρπό, έτσι η κτίση υπάρχει για την Παρθένο και η Παρθένος για τον Χριστό.

Κατά την σημερινή ημέρα ευεργετείται όλη η κτίση από την γέννηση της πανάμωμης Δέσποινάς μας. «Το καινότατον αυτό δημιούργημα» δεν ήταν απλά η καλύτερη γυναίκα στην γη, ούτε η καλύτερη γυναίκα όλων των εποχών, αλλά ήταν Αυτή η μοναδική που θα μπορούσε να κατεβάσει τον ουρανό στην γη, να κάνει τον Θεό άνθρωπο.

Σήμερα λύνεται η στειρότητα της Άννας και γεννάται «το κειμήλιον της Οικουμένης», κατά την έκφραση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.

Η έν­δο­ξος Γέννηση της Θεοτόκου  φα­νε­ρώ­νει τον βα­θύ­τε­ρο και ου­σι­α­στι­κό­τε­ρο σκο­πό της Εκ­κλη­σί­ας. Και αυ­τός δεν εί­ναι άλ­λος α­πό το να ο­δη­γή­σει τον άν­θρω­πο δια του Υιού της και αληθινού Θεού του Ιησού Χριστού στην θέ­ω­ση, που εί­ναι η μέ­θε­ξη της α­κτί­στου Χά­ρι­τος του Θε­ού. Ό­λο το έρ­γο των ποι­μέ­νων α­πο­βλέ­πει σε αυ­τόν τον υ­ψη­λό στό­χο. Η θέ­ω­ση λοι­πόν δεν α­πο­τε­λεί πο­λυ­τέ­λεια για την χρι­στι­α­νι­κή ζω­ή, αλ­λά εί­ναι ο βα­θύ­τε­ρος σκο­πός της, ό­πως πο­λύ ό­μορ­φα εκ­φρά­ζε­ται α­πό την ση­με­ρι­νή ε­ορ­τή.

Αυ­τή την λαμ­πρά η­μέ­ρα ευ­δό­κη­σε ο Θε­ός να κα­τα­στα­θώ Κα­θη­γού­με­νος και Ποι­μέ­νας της ι­στο­ρι­κής και Θεομητορικής Μο­νής του Γενεσίου της Θεοτόκου της Άτρου .

Η Ι­ε­ρά μας Μο­νή μέ­σα στο διά­βα της Ι­στο­ρί­ας, α­πό της ι­δρύ­σε­ώς, α­πο­τε­λεί έ­να πνευ­μα­τι­κό Κα­θί­δρυ­μα  που  α­να­παύ­ει ψυ­χές  και  κα­τέ­στη πο­λι­τι­στι­κό μνη­μεί­ο παγ­κο­σμί­ου κλη­ρο­νο­μιάς. Ό­μως ο χρό­νος και η πα­ρακ­μή των  αι­ώ­νων ά­φη­σαν τα ση­μά­δια τους στις κτι­ρια­κές εγ­κα­τα­στά­σεις και ό­χι μό­νο.

Α­πό την ε­πο­χή του Μα­κα­ρι­στού και Όσίου Γέ­ρον­τος Κλήμεντος άρ­χι­σε η κοι­νο­βια­κή α­να­δι­ορ­γά­νω­ση της Μο­νής και η α­να­στη­λω­τι­κή α­να­δη­μι­ουρ­γί­α της σε και­ρούς ι­δι­αί­τε­ρα δύ­σκο­λους για το Μο­να­στι­κό Κέν­τρο, που τα­λα­νι­ζό­ταν α­πό την λει­ψαν­δρί­α και τις οι­κο­νο­μι­κές ε­πι­βου­λές.

Αυ­τό το δύ­σκο­λο και ε­πί­πο­νο έρ­γο σή­κω­σε ο Σε­βα­στός  Γέ­ρον­τας Κλήμης. Η ά­γρυ­πνος φρον­τί­δα, η α­γνή, α­νι­δι­ο­τε­λής και υ­περ­βάλ­λου­σα α­γά­πη του για την Μο­νή εί­χε ως α­πο­τέ­λε­σμα την κτι­το­ρι­κή α­να­συγ­κρό­τη­ση και α­να­στή­λω­σή της.

Ε­πί των η­με­ρών του η Μο­νή της Με­γαλόχαρης της Άτρου κα­τέ­στη πνευ­μα­τι­κός, ι­στο­ρι­κός και πο­λι­τι­στι­κός φά­ρος, ό­χι μό­νο στην πε­ρι­ο­χή μας και τον ελ­λα­δι­κό χώ­ρο, αλ­λά και στην α­νά την Οι­κου­μέ­νη Ορ­θο­δο­ξί­α, την ο­ποί­α πάν­το­τε προ­ά­σπι­σε με ο­μο­λο­για­κό φρό­νη­μα και παρ­ρη­σί­α.

Σε­βα­στέ μου Γέ­ρον­τα, Άγιε Κεφαλληνίας η α­γά­πη και η εμ­πι­στο­σύ­νη Σας προς το τα­πει­νό μου πρό­σω­πο έ­χει ως  α­πο­τέ­λε­σμα να νοι­ώ­θω με­γα­λύ­τε­ρο το βά­ρος της κλη­ρο­νο­μιάς.

Ό­μως παίρ­νω δύ­να­μη και θάρ­ρος να συ­νε­χί­σω, δι­ό­τι γνω­ρί­ζω πως συ­νο­δοι­πό­ρο αυ­τής της δι­α­κο­νί­ας μου θα έ­χω Ε­σάς με την με­γά­λη εμ­πει­ρί­α, αλ­λά προ­πάν­των την α­γά­πη που τρέ­φε­τε ό­χι μό­νο για την Μο­νή μας, αλ­λά για ο­λό­κλη­ρο τον Ι­ε­ρό Χώ­ρο των Αγίων και Ιερών Σεβασμάτων της Νήσου μας .

Σας ευ­χα­ρι­στώ για ο,τι έ­χε­τε κά­νει για την τα­πει­νό­τη­τά μου. Θα έ­χε­τε πάν­τα την ευ­γνω­μο­σύ­νη, την τι­μή και τον σε­βα­σμό μου.

Ο Δι­κός μου α­γώ­νας, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, θα εί­ναι να στα­θώ πα­τέ­ρας  σε ό­σους α­δελ­φούς η Χά­ρις του Θε­ού θα φέ­ρει κον­τά μας. Μέ­ρι­μνά μου θα εί­ναι να κα­τα­στεί η Μο­νή μας κέν­τρο της λα­τρευ­τι­κής ζω­ής και της ορ­θο­δό­ξου μο­να­χι­κής α­σκή­σε­ως, έ­να πνευ­μα­τι­κό θε­ρα­πευ­τή­ριο που θα ο­δη­γεί στην θέ­ω­ση, κα­τά τα πρό­τυ­πα και τους κα­νό­νες του α­γι­ο­πα­τε­ρι­κού κοι­νο­βια­κού μο­να­χι­σμού.

Δια του πνευ­μα­τι­κού α­γώ­νος η κά­θαρ­σις των πα­θών, ο φω­τι­σμός του νου και η θέ­ω­ση να γί­νει το κα­θη­με­ρι­νό μας βί­ω­μα. Α­κό­μη να στα­θού­με πα­τρι­κά στους α­δελ­φούς μας που θα προ­στρέ­χουν κον­τά μας.

Να γί­νου­με συγ­κη­ρυ­ναί­οι τό­σο στην πνευ­μα­τι­κή πο­ρεί­α προς τον α­για­σμό και την θε­ω­σή τους, ό­σο και στις κα­θη­με­ρι­νές χα­ρές, α­γω­νί­ες και κυ­ρί­ως στις δυ­σκο­λί­ες της ζω­ής. Να ευ­λο­γή­σει ο Θε­ός να κά­νου­με πρά­ξη τον λό­γο του Α­γί­ου Ι­ω­άν­νου της Κλί­μα­κος «φως μο­να­χοίς Άγ­γε­λοι, φως λα­ϊ­κοίς μο­να­χι­κή πο­λι­τεί­α».

Πε­ραί­νον­τας τον λό­γο μου, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ε­πι­τρέψ­τε μου να α­πευ­θυν­θώ προς το σε­πτόν πρό­σω­πόν Σας.

Ελπίδα μου και παρηγοριά μου στο κατώφλι της νέας μου διακονίας, Σεις  Άγιε  Δέσποτα.

Χω­ρίς κα­νέ­να ί­χνος κο­λα­κεί­ας θα ή­θε­λα εκ βά­θους καρ­δί­ας να Σας ευ­χα­ρι­στή­σω δι­ό­τι σ’ ό­λη μου την πνευ­μα­τι­κή πο­ρεί­α στα­θή­κα­τε στορ­γι­κός Ποι­μέ­νας και πραγ­μα­τι­κός Πα­τέ­ρας. Α­πό τα πρώ­τα βή­μα­τα της ιερατικής μου ζω­ής στα­θή­κα­τε δί­πλα μου, με το πα­ρά­δειγ­μά Σας και με τον με­στό σο­φί­ας λό­γο Σας.

Σε δύ­σκο­λες στιγ­μές η πα­τρι­κή Σας α­γά­πη ή­ταν η πη­γή της α­να­παύ­σε­ως, αλ­λά και της αν­τλή­σε­ως δυ­νά­με­ως για την συ­νέ­χι­ση του πνευ­μα­τι­κού α­γώ­νος.

Εί­μαι πε­πει­σμέ­νος, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, πως η πα­ρου­σί­α μου στην Ι­ε­ρά Μο­νή της Άτρου εί­ναι α­παύ­γα­σμα του θεί­ου θε­λή­μα­τος, που εκ­φρά­στη­κε δια μέ­σου του σε­πτού προ­σώ­που Σας.

Ελπίδα και παρηγοριά μου ο Γέροντας μας  Αρχιμ. Ιερόθεος Αμίτσης  Καθηγούμενος  της  Ιεράς  Μονής  των  Θεμάτων.

Ελπίδα και παρηγοριά μου ο κατά πάντα  Άξιος  Πνευματικός  μου Αρχιμ. Παρθένιος  Αγιοπαυλίτης  Καθηγούμενος  της Ιεράς  Μονής

Αγίου  Παύλου  Αγίου  Όρους  τη  συστάση  του  οποίου  βρίσκομαι  εδώ.

Ευχαριστώ  πολύ  τον  Πανοσιολογιώτατο  Αρχιμ.  π. Γεράσιμο  Φωκά  Πρωτοσύκγελλο  της  Ιεράς  Μητροπόλεως  μας.

Ελπίδα  και  παρηγοριά  μου  ακόμη  των  Συμψηφούντων  Ηγουμενοσυμβούλων  Αρχιμανδρίτου  Φωτίου  Γαβριελάτου  Ιεροκύρηκος  και  Αρχιμανδρίτου  Παϊσίου  Παράσχη.

Ιδιαιτέρως  δε  ευχαριστώ  τον Αδελφό,  τον  Συλλειτουργό,  τον  Φίλο, αλλά  και  τον  πνευματικό μου συγγενή  σε  αυτόν  εδώ  τον  ευλογημένο  τόπο  του  Νησιού  μας,  που  με  κάλεσε  ο  Θεός  να διακονήσω  και  που  μου  εμπιστεύτηκε  η  Πατρική  Σας  Αγάπη  Σεβασμιώτατε  και  δεν  ομιλώ  για  κανέναν  άλλον,  αλλά  για τον γνωστό  της  πάσης,  τον Ιεροκύρηκα  της  Ιεράς  Μητροπόλεως  μας, Ηγουμενοσύμβουλο  της  Ιεράς  μας  Μονής  και  Αρχιερατικό  της  περιοχής  μας,  Αρχιμανδρίτη  Φώτιο  Γαβριελάτο, με  τον  οποίο  μας  διακατέχει  από  την  αρχή  της  συνεργασίας  μας,  Πνεύμα  Εν  Χριστώ  Αγάπης, Ομονοίας, Αλληλοστήριξης,  Εμπιστοσύνης  και  Σεβασμού, ο οποίος  στέκεται αρωγός και συμπαραστάτης στο έργο μου,  τον  ευχαριστώ  και  δέομαι            ΄΄ Της  Ιεροσύνης  Αυτού ΄΄.

Ευχαριστώ  τον  Ιεροκύρηκα  και  Γραμματέα  της  Ιεράς  Μητροπόλεως  μας  Αρχιμ.  Σπυρίδων  Πετεινάτο.

Ευχαριστώ  πολύ  τον  Πανοσιολογιώτατο  Αρχιμ.  π. Ειρηναίο  Παναγιωτόπουλο  και Πανοσιολογιώτατο  Αρχιμ. π. Ιωσήφ  Δρόσο,

Καταγόμενους  από  την  Γενέτειρα  μου την  Αργολίδα  όπου  παρόλο  την  απόσταση  που  μας  χωρίζει  μας  ενώνει  η  εν  Χριστό  Αγάπη.

Ιδιαιτέρως  αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για  τους  γονείς  μου  και  όλους τους  κατά  σάρκα  συγγενείς  μου.

Ευχαριστώ  πολύ  τον  Καπετάν  Νικόλα  τον  Βεργωτή  Στύλο  ακλόνητο  της  Ιεράς  μας  Μονής  για  την  πολυετή  προσφορά  του, για  την  ανακούφιση  που  μας  έδωσε  στο  δύσκολο  έργο  μας,  του  εύχομαι  υγεία  και  μακροημέρευση.

Ευχαριστώ  πολύ  τον  σύλλογο  οι  ΄΄ Φίλοι  της  Άτρου ΄΄  με  πρωτεργάτη  τον  πρόεδρο  αυτού  κ.  Γεράσιμο  Σταματάτο  για  την  πολύ  σημαντική προσφορά  τους  στην  Ιερά  μας  Μονή.

Ευχαριστώ  πολύ  την  Ερίτιμον  κ.α.  Καλή  Αλυσανδράτου  η  οποία  από  την  θέση  που  φέρει  επαξίως  στην  Ιερά  Σύνοδο  της  Εκκλησίας  της  Ελλάδος  Μεριμνά  Πάντοτε  και  είναι  πραγματικός  και  ουσιαστικός  συμπαραστάτης  του  έργου  μου.

Ευχαριστώ  πολύ  την  Εκτελεστική  Επιτροπή  επί  της  Ακινήτου  περιουσίας  της  Ιεράς  Μονής,  τον  Νομικό  Σύμβουλο  αυτής  κ.  Αθανάσιο  Σιμωτά  και τα  μέλη,  κ. Γεώργιο  Γαβριελάτο  Δάσκαλο,  και  κ. Κωνσταντίνο  Μεγαδούκα  Ταξίαρχο,  για  την  πολύ  δυναμική παρουσία τους  αλλά  σημαντική  και  υπεύθυνη διακονία  που  δέχθηκαν  να  αναλάβουν  προς  όφελος  και  μόνο  της  Ιεράς  μας  Μονής.                                         

Ευχαριστώ  πολύ  τους  ευεργέτες  διδασκάλους  και  καθηγητές  μου  της  Ανωτάτης  Θεολογικής  Ακαδημίας  Αθηνών  και  Θεολογικής  Σχολής  Αθηνών  τους  εγγύς  και  τους  μακράν.

Ευχαριστώ  πολύ  όλες  τις  αρχές  του  τόπου  τον  κ.   Αντιπεριφερειάρχη Κεφαλονιάς και Ιθάκης κ. Σωτήρη  Κουρή, τον  Δήμαρχο  μας  κ.  Αλέξανδρο  Παρίσι,  τον  Πρώην  Αστυνομικό  Διευθυντή  κ.  Παναγιώτη  Φιλίππου, και  τον  νυν  κ.  Γεώργιο  Χωραΐτη,  τον  Διοικητή  του  Αστυνομικού  τμήματος  Πόρου  κ. Γεώργιο  Αποστολίδη,  και  την  κ.α.  Γιαννακοπούλου Λιμενάρχη   μετά  του επιτελείου της για  την  άριστη  συνεργασία  που  έχουμε  και  βρίσκονται  πάντοτε  στο  πλευρό  σε  ότι  χρειαστώ.                      

  

Θα ή­θε­λα, ε­πί­σης, να ευ­χα­ρι­στή­σω θερ­μά ό­λους τους πα­ρευ­ρι­σκο­μέ­νους κλη­ρι­κούς,  και λα­ϊ­κούς, και τους ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής.

Ευγνωμοσύνη  για  τους  ευλαβείς  κατοίκους  της  κεφαλονιάς  που  με  δέχτηκαν  με  καλοσύνη.  Ελπίδα  και  παρηγοριά μου όλοι  οι  ενορίτες  μου  οι  Ποριώτες  και  οι  Ποριώτισσες  που  στέκονται  τούτη  την  Οριακή  στιγμή  για  μένα, δίπλα  μου  χαρίζουν  την Αγάπη  την  Προσευχή  τους, είτε βρίσκονται στην   Ιερά Μονή  είτε όχι. Τους  βλέπω  όλους  να με συντροφεύουν  στον  καινούργιο  ανηφορικό δρόμο και να κάνουν ελαφρύτερο τον σταυρό της  διακονίας  μου.

Ό­λους ό­σους ποι­κι­λο­τρό­πως μας στή­ρι­ξαν και μας βο­ή­θη­σαν, τους ε­κλε­κτούς και α­γα­πη­τούς φί­λους και συμ­πα­ρα­στά­τες μας και να τους πα­ρα­κα­λέ­σου­με να πα­ρα­μεί­νουν ευ­χέ­τες και συ­νο­δοι­πό­ροι του δύ­σκο­λου έρ­γου μας.

Μνηστή    Κύριος  ο  Θεός  Υπέρ  Μακαρίας  Μνήμης  και  Αιωνίου  Αναπαύσεως  του  δούλου  του  Θεού  Διονυσίου  Ιερομονάχου  Ηγουμένου  της Ιεράς  Μονής  της  Άτρου  Αδελφού  και  Συλλειτουργού  ημών  γενομένου  των επ  ελπίδι  Αναστάσεως Ζωής  Αιωνίου.            

Ευ­χη­θεί­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε Πά­τερ, της Αποστολικής και Θεοσώστου ταύτης Ιεράς Μητροπόλεως Σας, η δι­α­κο­νί­α που α­να­λαμ­βά­νω   σή­με­ρα ως Κα­θη­γού­με­νος και Ποι­μέ­νας της Ι­στο­ρι­κής Μο­νής να  α­πο­βεί, δια πρε­σβει­ών της Υ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου της Μεγαλόχαρης της Άτρου, τον προστάτη μου και έφορο της ζωής μου Όσιο Στυλιανό και της Μοναστηριακής μου πορείας Μεγάλο μου Οδηγό Προφήτη Δανιήλ, του Ο­σί­ου Πατρός ημών Γερασίμου, τον Πρίγκιπα των Νέων Ασκητών, του Εφόρου και Πρωστάτου της Νήσου μας. Του εν Αγίοις Πατρός Πέτρου Επισκόπου Άργους. Των Ο­σίων Πατέρων ημών Ανθίμου και Παναγή των Κεφαλλήνων, των Αγίων εν Κεφαλληνία Φανέντων Γρηγορίου Θεόδωρου και Λέοντος, του Οσίου πατρός ημών Κλήμεντος του Ατρινού και πάν­των των Αγίων και Οσίων Κεφαλλήνων Πα­τέ­ρων, πνευ­μα­τι­κά καρ­πο­φό­ρος.

Και ό­ταν ο Πα­νά­γα­θος Θε­ός να με κα­λέ­σει κον­τά Του να μην κα­τα­κρι­θώ ως ο ο­κνη­ρός δού­λος της πα­ρα­βο­λής, αλ­λά να α­κού­σω το

 «ευ δού­λε α­γα­θέ και πι­στέ εί­σελ­θε εις την χα­ράν του  

                                   Κυ­ρί­ου σου».

                                               Α­μήν.