Είναι απαραίτητο να «λάβουμε» Πνεύμα Άγιο και πώς θα το κατορθώσουμε;

Ο κάθεβαπτισμένος και χρισμένος με Άγιο Μύρο χριστιανός λαμβάνει την Χάρη του ΑγίουΠνεύματος, η ύπαρξή του κάθε πιστού πλημμυρίζει με την Χάρη του Πνεύματος τοοποίο μοιράζει χαρίσματα τα οποία συμβάλουν στην σωτηρία μας.

Όλοιμας λοιπόν έχουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος από την ώρα της συμμετοχής μαςστο Μυστήριο του Βαπτίσματος αλλά κυρίως του Χρίσματος.

ΤοΆγιο Πνεύμα είναι το Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος που «κυριαρχεί» μέσα στην Ιστορίααπό την ημέρα της Πεντηκοστής.

Οάγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, που συνοψίζει τη διδασκαλία -περί του προσώπου του ΑγίουΠνεύματος- των πριν από αυτόν πατέρων της Εκκλησίας μας λέγει: «Όπως ακριβώςόταν ηκούσαμεν δια τον Λόγο του Θεού, δεν τον εθεωρήσαμε ότι είναι χωρίςπροσωπική ύ­παρξη, ούτε αποκτάται με την εκμάθηση, ούτε ότι προσ­φέρεται με τηφωνή, ούτε ότι διασκορπίζεται, άλλ' ότι υ­πάρχει κατ' ουσίαν και ότι έχειελευθέρα βούληση και ε­νέργεια και παντοδυναμία, έτσι και όταν εδιδάχθημεν διατο Πνεύμα του θεού, το οποίον συνοδεύει το Λόγο και φανερώνει την ενέργειά Του,δεν θεωρούμε ότι είναι κά­ποια πνοή χωρίς προσωπική ύπαρξη, διότι η μεγαλοπρέ­πειατης θείας φύσεως θα εξευτελίζετο, αν θεωρείτο ότι το Πνεύμα που έχει, είναιόμοιο με το ιδικό μας πνεύμα».

ΤοΆγιο Πνεύμα λοιπόν έχει προσωπική ύπαρξη, εί­ναι ο άλλος Παράκλητος (Ιω. ιδ'16) σε σχέση με τον Λόγο του Θεού (Α' Ιω. β 1), που έχει επίσης προσωπικήύπαρξη και δεν είναι απρόσωπη δύναμη η σοφία (πρβλ. Α' Κορ. α' 24). Με το ναπει «άλλον», δείχνει τη διαφορά του προσώπου, ενώ με το να πει Παράκλητονδείχνει την συγγένεια της ουσίας (Χρυσόστ.). Δεν είναι δυνα­τόν να είναι ηαπρόσωπη δύναμη του Πατρός, γιατί πέμ­πεται στο όνομα του Υιού (Ιω. ιδ' 26) καιονομάζεται και Πνεύμα Χριστού (Ρωμ. η' 9. Α' Πέτρ. α' 11).

ΣτηνΑγία Γραφή διακρίνεται κατηγορηματικά το Άγιο Πνεύμα από τη δύναμη του Θεού. Αςαναφέρουμε ένα από τα πολλά εδάφια: Σαν υπηρέται του Θεού συσταίνουμε τουςεαυτούς μας σε όλα... με αγνότητα, σύνεσιν, μακροθυμίαν και καλωσύνην, μεΠνεύμα Άγιον, με αγάπην ανυπόκριτον, με το κήρυγμα της αληθείας και με δύναμινΘεού (Β' Κορ. στ' 4-7). Άλλο λοιπόν Πνεύμα Άγιον και άλλο δύναμις Θεού (πρβλ.και Μιχ. γ' 8. Πράξ. ι'38.Α'Κορ. β'4. Ρωμ ιε' 13. Α'Θεσ. α'5). Αλλά και ανακόμη χαρακτηρίσουμε το Άγιο Πνεύμα δύνα­μη του Θεού (πρθλ. Κριταί ια' 29, ιδ'6. Ης. ια' 2), τότε, εάν πράγματι δεν πρόκειται για τη θεία ενέργεια, πρέπει νατο εκλάβουμε ως δύναμη ενυπόστατη, όπως ακριβώς και τον Υιό, ο οποίοςχαρακτηρίζεται δύναμις του Θεού (Α' Κορ. α' 12).

Εάντο Πνεύμα το Άγιο ήταν μόνο ενέργεια, όχι και πρόσωπο, τότε πρέπει νασυμπεράνουμε πως τίθεται σε ε­νέργεια, δεν θέτει κάτι άλλο σε ενέργεια. Και φυσικάθα παύσει να υπάρχει μόλις τελειώσει την αποστολή του.

Όμωςτο Πνεύμα το Άγιο ακούει (Ιω. ιστ' 13), λαλεί (Ιεζ. ια' 5. Ματθ. ι' 20. Ιω.ιστ' 13. Πράξ. α'16,η' 29, κα' 11, κη'25), μαρτυρεί (Ιω. ιε'26. Πράξ. ε' 32η'23. Ρωμ. η ' 16. Έβρ. θ'8,ι' 15), αναγγέλλει (Ιω. ιστ' 13-15), διδάσκει (Ίεζ.ια'5. Ιω. ιδ'26. Αουκ. ιβ' 12), έρευνα (Α ' Κορ. β' 10-11), αποκαλύπτει (Αουκ.β' 26. Α' Πέτρ. α' 11), προφητεύει (Πράξ. α' 16 κα' 11), οδηγεί στην αλή­θεια(Ιω. ιστ' 13). προτρέπει (Πράξ. Γ 19-20, ια' 12), βοηθεί (Ρωμ. η ' 14. Γαλ. ε'18), ελέγχει (Ιω. ιστ' 8), εμ­ποδίζει (Πράξ. ιστ' 6), κρίνει (Πράξ. ιε' 28),διατάσσει (Πράξ. η 29, ιγ'2), συνετίζει (Νεεμ. θ'20).

ΤοΆγιο Πνεύμα είναι η μοναδική μας ελπίδα, είναι ζωής χορηγός· μεταδίδει σε μαςτη δική Του ζωή και κοινωνία με τον Πατέρα και τον Υιό, που είναι κοινωνίαμεταξύ προσώπων. Έτσι ο άνθρωπος καταξιώνεται, γιατί η ζωή του γίνεται εικόνατης ζωής του Θεού, δηλαδή α­γάπη (πρβλ. Γέν. α' 26).

Υπάρχειλοιπόν ελπίδα για τον άνθρωπο, γιατί το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται σε δράση καιείναι πρόσωπο˙ δια­θέτει αυτοσυνείδηση, προσωπική βούληση και προ παν­τόςαγάπη. Είναι πάντοτε ενωμένο με τον Πατέρα και τον Υιό σε κοινωνία πλήρουςαγάπης, χωρίς σύγχυση, χωρίς εξουθένωση της προσωπικότητος· αυτό αποτελεί την εγ­γύησητης δικής μας σωτηρίας.

Εάνη ορθή πίστη στο Άγιο Πνεύμα είναι απαραίτη­τη για τη σωτηρία μας (Ιω. η' 32,ιστ' 13. Πρβλ. Μάρκ. γ' 29), είναι βασικό να γνωρίζουμε πως θα φθάσουμε στηνπίστη αυτή.

Ηαγία Γραφή μας πληροφορεί πως πρέπει γι' αυτό να έχουμε τη βοήθεια του ΑγίουΠνεύματος (Α' Κορ. θ' 4). Βέβαια το Πνεύμα όπου θέλει πνεί (Ιω. γ' 8), δενμπορούμε να του βάλουμε περιορισμούς (Α' Κορ. ιβ' 11). Αλλά δεν μπορούμε ναφθάσουμε στο Άγιο Πνεύμα έξω και μακράν του Σώματος του Χριστού.

Γιανα έλθει κανείς στον Πατέρα πρέπει να τον υψώ­σει ο Υιός (Ιω. ιδ' 6)· για νααναγνωρίσει κανείς τον Χριστόν ως Κύριον, πρέπει να έχει την συμπαράσταση τουΑγίου Πνεύματος (Α' Κορ. ιθ' 3. Πρβλ. Ιω. ιε' 26) Όμως το Άγιο Πνεύμααποστέλλεται από τον Πατέρα στο όνομα του Χριστού (Ιω. ιδ' 26). Ετσι δεν μπορείνα είναι ο στόχος μας η κατοχή του Αγίου Πνεύματος έξω και μακράν του Χριστού,έξω από το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία (Γαλ. γ' 27. Α' Κορ. ιθ' 12-27. Εφεσ.ε' 23).

ΤοΠνεύμα το Άγιο δε δρα ανεξάρτητα από τον Υιό, ούτε βέβαια ανεξάρτητα και απότον Πατέρα· μεταξύ των τριών προσώπων υπάρχει ενότητα θέλησης και ενότηταενέργειας (πρβλ. Ιω. η '28-29, ιστ' 12-15, 23-24, 26-28. Α ' Κορ. β' 4-6). Γι'αυτό άλλωστε και το Άγιο Πνεύμα δεν χαρακτηρίζεται μόνο ως το Πνεύμα του Θεού(Ματθ. γ' 16. Α΄ Κορ. θ' 10-14), αλλά και Πνεύμα του Υιού (Γαλ. δ' 6) ή ακόμηΠνεύμα του Χριστού (Ρωμ. η' 9) και νους Χριστού (Α' Κορ. β' 16). Αν θέλουμελοιπόν να φθάσουμε στην επίγνωση του Πνεύματος, πρέπει να επιθυμήσουμε τηναγάπη του Χριστού και την ένωσή μας με το Σώμα Του, την Εκκλησία.

ΤοΆγιο Πνεύμα οδηγεί όχι απλώς στην κατανόηση των λόγων του Χριστού, αλλά στονίδιο τον Χριστό, δρώντας με τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας. Με τα ιεράμυστήρια ο πιστός γίνεται τόπος κατοικίας του Θεού, πνευματικός άνθρωπος, πουαντανακλά τη χάρη του Αγίου Πνεύματος γύρω του.

Δενείναι δυνατόν όμως να συμμετέχει κάποιος στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας ζώνταςμέσα στην πλάνη της αμαρτίας, ζώντας αμετανόητα, μη έχοντας συναίσθηση της αμαρτωλότητάςτου.

Απότην άλλη θα πει κάποιος ότι μπορεί να συμμετέχει…είναι δικαίωμά του. Ναι, μπορείακόμα και ένας αμετανόητος να συμμετέχει, όμως αυτή του η συμμετοχή στα Μυστήριατης Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως στο Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας –κοινωνώνταςΣώμα και Αίμα Χριστού- δεν γίνεται εφόδιο ζωής αιωνίου αλλά δυστυχώς… κατάκριμάτου!

Ηαίσθηση της αμαρτωλότητάς μας, η μετάνοια (η έμπρακτη προσπάθεια για αλλαγή!)και κυρίως η ταπείνωση ελκύουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ελκύουν τον Παράκλητο,ο οποίος φωτίζει πλέον τον εσκοτισμένο νου μας ενεργοποιώντας και πάλι όλα αυτάτα χαρίσματα τα οποία είχαμε λάβει στο Χρίσμα μας –και τα οποία λόγω της απομάκρυνσήςμας από τον Θεό «πέσανε σε αδράνεια»- και μας οδηγεί σε μία πνευματική πρόοδοπου καταλήγει στην κάτα Χάριν Θέωση.

Ταδώρα του Πνεύματος δεν εξαναγκάζονται· προσ­φέρονται με βάση τη θεία βούληση(Ιω. γ' 8, Α' Κορ. ιβ' 11. 'Εβρ. β' 4), όχι με ανθρώπινες μεθοδεύσεις. Αν ταχαρίσματα αυτά ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινης προσπάθειας, θα ήταν κτιστής τάξης,δεν θα αποτελούσαν πραγματική κοινωνία με τον Θεό.

Αλλάαπό την άλλη μεριά η Θεία Χάρη δεν προσφέρεται χωρίς την ενεργό συμμετοχή τουάνθρωπου. Τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας δεν είναι πράξεις μαγικές·προϋποθέτουν τη συμμετοχή του κάθε πιστού! Ο άγγελος του Κυρίου ανήγγει­λε στηνΠαρθένο Μαρία: Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις Υψίστου επισκιάσεισοι· όμως και εκείνη έπρεπε να πει το γένοιτο! (Λουκ. α' 35-38).

Χρειάζεταιλοιπόν και από μέρους μας προσπάθεια, χρειάζεται άσκηση, χρειάζεται μετάνοια,χρειάζεται να καθαριστούμε –όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν- από κάθε ρύπο αμαρτίαςώστε ο Παράκλητος να έρθει μέσα στην ύπαρξή μας και να μας μεταμορφώσει.

Μπορείκάποιος να ρωτήσει: «Εάν κάποιος ιερέας είναι αμαρτωλός, ζει μία ζωή αμετανοησίας,χωρίς μετάνοια, άσκηση κ.τ.λ. είναι δυνατόν να τελεί τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας;Να «κατεβάζει» το Άγιο Πνεύμα;»

Ηαπάντηση είναι: Βεβαίως και μπορεί!

Αςμην μπερδεύουμε τα πράγματα. Άλλο είναι να σκηνώσει το Άγιο Πνεύμα μέσα σε κάποιονάνθρωπο λόγω της έμπρακτης μετάνοιάς του, της ενάρετης ζωής του και άλλο είναινα μπορεί ένας αμαρτωλός-αμετανόητος-υπερήφανος-αδιάκριτος-αλαζόνας ιερέας νατελεί τα Άγια Μυστήρια. Ο ιερέας τελεί τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας όχι λόγω τηςαξιότητάς τους αλλά λόγω της ιερατικής του ιδιότητος. Του δόθηκε δηλαδή εξουσίααπό τον Χριστό δια μέσου του Επισκόπου να τελεί τα Άγια Μυστήρια.Το να λάβει όμωςτην Χάρη του Αγίου Πνεύματος  έγκειται σίγουραστην βούληση του Θεού αλλά και στον φιλότιμο πνευματικό αγώνα του.

Δενμπορούμε να πούμε ότι εάν κάποιος ζει ασώτος, αμετανόητα μέσα στην αμαρτία θα λάβειΆγιο Πνεύμα επειδή «το πνεύμα όπου θέλει πνει..» (Ιω. γ' 8) διότι είναι σαν ναλέμε ότι το Άγιο Πνεύμα μπορεί να συνυπάρχει με την αμαρτία, με την αμετανοησία,με την έπαρση, με την κακότητα!

Οιερέας λοιπόν μπορεί να τελεί τα Μυστήρια της Εκκλησίας όμως αυτό δεν τον κάνει αυτόματα «άξιο» να λάβει και Άγιο Πνεύμα, μπορεί δηλαδή ο ιερέας να σώσει δια των Μυστηρίων πολλούς ανθρώπους αλλά ο ίδιος εάν δεν ασκηθεί πνευματικά...!

Ο Κύριοςστους μακαρισμούς λέγει ξεκάθαρα: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Όμως για να φθάσει ο άνθρωπος σε αυτήν τηνπνευματική κατάσταση, πρέπει να δεχθεί την πνοή του Άγιου Πνεύματος. Σ' αυτή τηΘεία πνοή δε μπορούμε να βάλουμε περιορισμούς, γιατί συντελείται σύμφωνα με τηΘεία βουλή. Όμως δεν υπάρχει τρόπος να φθάσουμε στη χάρη του Αγίου Πνεύματοςχωρίς και την δική μας συμμετοχή, χωρίς και εμείς να το θελήσουμε... έχονταςτουλάχιστον καλή προαίρεση όπως είχε ο απόστολος Παύλος, (ο οποίος όμως είχε και καθαρή ζωή) (στον οποίο φανερώθηκεο ίδιος ο Κύριος και έπειτα μετανόησε και φωτίστηκε).

 Όχι όμως μετάνοια με παχιά λόγια αλλά με έργα,με έργα μετανοίας…και ο πρώτος καρπός της μετανοίας όπως λέγει και ο Άγιος Ιωάννηςο Χρυσόστομος είναι να προσέλθει ο άνθρωπος στο Μέγα Μυστήριο της Εξομολογήσεωςγια να ΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ από την αμαρτία και να αποκαταστήσει την σχέση του με τονΧριστό η οποία ολοκληρώνεται με την Θεία Κοινωνία!

Γέροντας Παϊσιος στο ασκηταρίο του στο Σινά

Το«υπέρτατο όραμα» λοιπόν προορίζεται για αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά :«ΜΑΚΑΡΙΟΙΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ…»! Αυτοί και μόνο βλέπουν καθαρά και το όραμα τουςκαθαρίζει ακόμα περισσότερο, καθώς συνεχίζουν να ατενίζουν Αυτόν στον οποίοαντανακλάται το πλήρωμα της ζωής.

Ας προσπαθήσουμε και εμείς λοιπόν να γίνουμε μιμητές των Αγίων της Εκκλησίας που κοπίασαν για να λάβουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε και εμείς να φωτιστούμε, να απομακρυθούμε από την εμπάθεια, την αδιακρισία,την μνησικακία, την κατάκριση, την κακότητα και να αρχίσουμε να καλλιεργούμε-συνεργεία του Αγίου Πνεύματος και με τις πρεσβείες των Αγίων μας-  αρετές όπως η ταπείνωση, η διάκριση,η σωφροσύνη, η υπομονή, η αγάπη οι οποίεςθα μας οδηγήσουν στην υπαρξιακή μας Ανάσταση εν Χριστώ φυσικά δια Χριστού- στην κοινωνία μας με τον Θεό- στην Σωτηρία μας!

*χρησιμοποιήθηκαν και κείμενα από εδώ
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_1279.html#ixzz1sKYL3Vag